India

Hampi, Bengalore, Munnar, Alleppey, Kovolam

Van alles gezien en gedaan in zuid India

Hallo allemaal,

Hampi
Vanuit het strand zijn we met een nachtbus weer het binnenland in gegaan. Wij hadden heerlijk een tweepersoonsbed in de bus, maar Matt (de Amerikaan waar we al sinds Goa bij zijn) moest een tweepersoonsbed met iemand anders delen. Hij was al bang voor het ergste en zag het dus totaal niet zitten. Zodra de bus gearriveerd was ging ik naar binnen om zijn bedmaatje te checken. De allerdikste, grootste Aziaat die er bestaat lag heerlijk met al zijn tassen in hun bedje te snurken. Er was gewoon geen plaats meer voor Matt om erbij te liggen. Dus kwam hij eerst nog maar bij ons bed zitten voordat ie een poging tot slapen ging doen. Toen hij uiteindelijk naar zijn centimeter ging, viel gelukkig bij de eerste bocht de tas van zijn vriend al uit het bed dus dat scheelde weer iets van ruimte.
Hampi is echt een magisch dorpje. Het is ontzettend oud met een ongelooflijk rotslandschap waar overal tempels gebouwd zijn en verschillende forten, voor de hele rijke en de minder rijke, waar je nog kan zien hoe de mensen geleefd hebben. Samen met Matt en een vrouw uit Israël hebben we een tuktuk tour gedaan om al dit moois en bijzonders te bewonderen. ’s Avonds de zonsondergang bekeken aan de rivier waar een olifant gewassen werd.
In dit prachtige rotslandschap kun je heel goed rotsen beklimmen. Dit is dus echt niet aan mij weggelegd, al beheerste ik de bloemtechniek volkomen. (Helemaal stil tegen de rots aangedrukt blijven zitten en niet meer verder durven bewegen) maar Sander vond het geweldig en klom zo overal naar boven. ’s Avonds vanuit een hoger gelegen rotsplateau de zon in het prachtige landschap onder zien gaan. Als je je dan omdraait dan zie je meteen daarna de maan op komen.
Het is hier bloedje, bloedje heet en echt heel erg benauwd. Dus wij vonden dat het wel weer tijd was voor afkoeling. Samen met twee Israëlische meiden hebben we scooters gehuurd en op verkenning uitgegaan totdat we bij een meertje uitkwamen om hier heerlijk te zwemmen.
Om mensen te lokken in de restaurants draaien ze allemaal een film, maar echt super goede nieuwe films die net in Amerika in de bioscoop draaien! Overdag liepen we dus door de straat naar de borden te kijken en besloten we adhv de film in welk restaurant we gingen eten. De nieuwe Quentin Tarantino, The hateful eight is zeker een aanrader!

Bengalore
Met de nachtbus gingen we weer verder door naar het zuiden. Vanuit Hampi kon je niet rechtstreeks naar Munnar, je moest dan 1 nachtbus naar Bengalore pakken, overdag in de stad blijven en ’s avonds weer met de nachtbus verder. Matt bleef langer in Bengalore dus hij had hier een hotel geboekt. Dit was dichtbij onze tweede bushalte en vanuit hier kon je lopend alle dingen zien die wij wel wilden zien, de botanische tuin, tempel, kasteel, fort. Wij konden dus mooi onze spullen in het hotel achterlaten. Alles was inderdaad op loopafstand, maar het was evengoed het verkeerde gedeelte van de stad. Bengalore is namelijk echt een hele nieuwe, mooie stad met allemaal leuke winkels, eettentjes en uitgaansgelegenheden. En waar wij waren hadden ze banden. Niets anders dan banden. Autobanden, tuktukbanden, busbanden, vrachtwagenbanden, fietsbanden, scooterbanden, motorbanden, nieuwe banden, oude banden, verbrande banden, versleten banden. Geen eten, geen drinken, geen winkels, maar banden. Nadat we bezienswaardigheden bekeken hadden, zijn we dan ook maar mooi in Matt z’n hotelkamer gaan zitten. En vonden we het prima om ’s avonds weer meteen verder te gaan. Alleen moesten we nu naar drie weken samen met Matt gereisd te hebben, afscheid nemen. Maar gelukkig zullen we hem in Thailand weer zien.

Munnar
Wij zouden om 8 uur ’s morgens aankomen, maar om 7 uur maakten ze iedereen wakker met de mededeling dat we van bus moesten veranderen. We moesten ons relaxte luxe tweepersoonsbed inwisselen voor een krakkemikkige bus met stoelen. En deze rit zou nog 3 uur duren ipv 1 uur! Niet blij met deze verandering gingen we dus in de zitbus zitten. Munnar is een heel mooi, koel dorpje in de bergen van de theeplantages waar de wilde olifanten ook rondlopen. Dit geeft meteen een heel mooi uitzicht, waardoor het het niet meer zo erg maakten dat we in een stoel zaten ipv in ons bed lagen te slapen. Na een halfuurtje door de bergen gereden te hebben begaf de motor het. Hij was oververhit en was aan het roken! In no-time zag de hele bus blauw van de rook. De buschauffeur gooit er een paar flessen water in, en wij zouden eerst even wachten totdat hij uitgerookt en afgekoeld is. Nee hoor deze buschauffeur rijdt meteen weer verder, maar past zijn rijstijl gelukkig wel meteen aan. Als een gek ging hij scheuren, bij de bochten is het overbodig om af te remmen als je ook gewoon wild kan toeteren zodat al het andere verkeer vanzelf wel uitwijkt. Wij waren dan ook niet verbaasd dat de bus een kwartier later weer blauw van de rook zag. Dit keer leek het ook de buschauffeur een goed plan om eerst een kwartiertje te wachten. De rest van de rit was een half uur rijden, 20 minuten water op de motor gooien en een kwartier wachten enz. Maar goed dat we mooi uitzicht hadden. Om 2 uur zaten we dan eindelijk in ons hotel, ipv 8 uur. De laatste dag in Hampi had ik buikgriep gekregen, en in Munnar kon ik me hier eindelijk aan toegeven dus de eerste dagen heb ik alleen maar op bed gelegen. Sander heeft hier wat door de mooie natuur rondgelopen en op zoek gegaan naar een kleermaker, zijn lievelingsblouse was namelijk aan de achterkant helemaal kapot gescheurd. Er was alleen geen kleermaker in het dorp, maar het hotel had nog leuke, oude kussenslopen. Dus heeft hij z’n blouse zelf gemaakt.
Toen ik me beter voelde zijn we naar het theemuseum gegaan. Hier was eerst de geschiedenis van thee en het dorp te zien, heel mooi hoe ze als gemeenschap helemaal samenwerkten. Alle vrouwen werkten op het land, en de vrouwen die daar te oud voor waren zorgden voor de kinderen. Daarna kregen we een presentatie waarin ze uitlegde hoe je thee nou eigenlijk moet drinken en waar het allemaal goed voor is. En tenslotte konden we zien hoe thee in de fabriek gemaakt wordt, van blaadje tot kruimeltje.
Via het mooie landschap en langs de theeplantages zijn we weer terug gelopen.

Alleppey
Met de bus zijn we in een paar uurtjes terug naar de kust gegaan. Naar de backwaters dit keer. Alleppey is een heel erg leuk dorp waar de mensen, zo oogt het tenminste, het goed hebben, overal zie je grote, mooie huizen en iedereen straalt helemaal. Toen we uit de bus kwamen, stond er een oude, vriendelijke man dat hij een homestay heeft en of we daar niet wilde verblijven. Zo’n homestay hebben we eigenlijk nog helemaal niet gehad en het was een mooi prijsje. Met de boot kwamen we in zijn mooie, grote huis aan waar zijn net zo vriendelijke dochter en vrouw waren. Wij konden lekker op hun veranda een biertje drinken en kaarten met vader en dochter terwijl moeder het eten klaar maakte. Na het eten gingen wij weer op de veranda zitten, vader ging met een elektrische vliegenmepper enthousiast ieder bewegend wezen te lijf en moeder en dochter gingen op bed knuffelen. Wij schatte de dochter tussen de 16 en 24, maar ze was 37.
De volgende ochtend hadden we na een flink ontbijt, een toer bij een vriend van de familie geboekt voor de backwaters. Vader had ons bij de taxiboot afgezet waar een vriendelijk gezicht ook op zat. Eerst hebben we een uur op de taxiboot gezeten om het meer te doorkruisen en nog een stuk over de grote rivier. Dit was al heel mooi uitzicht. Na een uur zei het vriendelijke gezicht dat we hem moesten volgen van de boot af. Hij was onze bootman voor de dag en we waren nu in zijn dorpje aangekomen. Een heel mooi dorpje met overal kleine kanaaltjes naar de huizen. We gingen eerst bij hem thuis ontbijten. Daarna gingen we de kano op. Hij zat achteraan te roeien en wij hadden een bankje om relaxt op te zitten. Wij hadden van tevoren aangegeven dat we het ook leuk vonden om zelf te peddelen, dus hij had extra peddels meegenomen. We hadden even een stop gemaakt bij de lokale drankhandel om een fles kokosbier te kopen. Gegist kokossap wat ze drie keer per dag van de boom aftappen. Dit kregen we in een plastic waterfles en moesten we om de zoveel tijd even ontluchten, anders knalde het open. Er hangt hier zo’n ontzettend relaxt sfeertje en als je dan rustig met de kano door de kleine kanaaltjes vaart, geeft dat een heel vredig gevoel. En het is er natuurlijk heel erg mooi. Ieder huis had een eigen opstapje naar het water om de afwas te doen, kleren te wassen en zichzelf te wassen. We hadden een tussenstop gemaakt om even een kokosnoot te drinken en daarna gingen we weer terug naar zijn huis om te lunchen. En moesten we weer met de taxiboot terug. Aan de overkant waar wij op de boot aan het wachten waren, was net de school uit. Er kwam een boot aanvaren, wat ongetwijfeld aan het gekwebbel te horen de schoolboot moest zijn en stopte bij onze kade. Een aantal kinderen stapten hier uit en de rest ging verder naar een volgende kade. Ook zag je een vader op en neer roeien met een bootje en steeds een lading kinderen naar de overkant brengen. Ook onze taxiboot zat stampvol met schoolkinderen. Wij sloten onze middag af door de zonsondergang op het strand te kijken. Terug in de homestay had moeder weer lekker gekookt. En na het eten liet moeder ons allemaal familiefoto’s zien. De volgende ochtend gingen we naar het ontbijt weer verder, maar niet voordat we een kokosnoot uit eigen tuin gegeten hadden. Natuurlijk konden we weer niet eens de helft van het eten op, dus van de rest van het ontbijt scheurde moeder een blad uit haar bananenboom af en maakte ze hier een mooi lunchpakketje van. Terwijl wij onze tassen gingen pakken zaten vader en moeder lekker op de veranda te lezen en dochter lag op bed. Nee, hier hebben ze zeker geen verkeerd leven!

Kovalam
Een paar uur later waren we met de bus helemaal in het zuiden van India. Het is maar goed dat onze backpacks ook al stoelen kunnen fungeren, want alle zitplaatsen waren bezet. Dus zaten we op de grond op onze tas, maar waren in deze positie even goed in staat om even de oogjes dicht te doen. In Kovalam hebben we de eerste nacht in een hotel geslapen. Hier konden we onze backpacks achter laten en met onze kleine rugzak naar een afgelegen strandje. In Hampi hebben we hangmatten gekocht, dus het leek ons niet verkeerd om een paar nachten op het strand te slapen. We hadden de perfecte locatie gevonden. Je hebt hier het gewone strand en dan kun je om de berg heen lopen en dan heb je nog een klein strandje. Hier is het super rustig en op het einde is een hele rotswand. We hadden onze hangmatten aan de rotsen vastgebonden en lagen door de rotsen voor ons helemaal afgelegen. Aan de andere kant van het strandje was een hotel wat een douche en wc dichtbij het strand had. Omdat het wel dichtbij de bewoonde wereld was, konden we makkelijk onze tassen meenemen en gewoon in een restaurant eten. Toen we voor het avondeten weggingen, hadden we al onze spullen gepakt maar de hangmatten laten hangen. Bij terugkomst stond er een mannetje bij onze kampeerplek en was 1 kant van de 1 hangmat er al af gehaald. En we hadden een heel klein zakje laten hangen met een pakje drinken en wat pinda's, natuurlijk ook weg. Stelletje dieven dat de Indiërs ook zijn! Maar na een klein kampvuurtje gemaakt te hebben gingen we lekker in onze hangmat slapen. Heerlijk met de golven een paar meter voor ons, vuurvliegjes en vallende sterren om ons heen en dan schommelend in je hangmat in slaap vallen. Net nadat wij in onze hangmat lagen, kwamen er een paar Indiërs aan om te zeggen dat zij even verderop ook op het strand slapen. Als er iets gebeurde dan konden we hard help roepen en dan zouden ze komen helpen. We vertrouwde ze niet helemaal, dus pakten we onze tas maar tussen de benen. We waren echt heel erg blij dat we onze hangmatten hadden, want Sander had zijn kokosbekertje naast zich neergezet en toen hij ’s nachts wakker werd, zat het bekertje helemaal vol met kakkerlakken. Maar de zee was inmiddels zo dichtbij dat hij het bekertje makkelijk de zee in kon gooien vanuit z’n bed. Rond een uur of 5 uur ’s morgens werden de Indische jongens wakker en liepen langs ons kamp af en vonden het nodig om vriendelijke goede morgen tegen ons te schreeuwen. Hier werd ik dus wakker van en lag een beetje in mijn hangmat te schommelen toen er rustig een of andere katachtige langs kwam lopen. Een paar minuten later gevolgd door een bever.
Tegen de tijd dat wij echt wakker werden was er een hoop bedrijvigheid op het strand. De vissersboot was in het water een net aan het gooien en vanuit het strand trokken ze aan een gigantisch touw om het net zo binnen te halen. Van alle kanten kwamen Indiërs in rokjes (de mannen hebben hier allemaal een doekje omgewikkeld) helpen om het touw te trekken, Sander dacht ook eventjes mee te helpen. 2 uur later kwam het net in zicht en gingen 3 mannen het water in en heel hard met de armen in het water slaan om de vissen te bang te maken om uit het net te zwemmen. Een prachtig gezicht, aan beide kanten van het kleine strandje een rij van 10 tot 20 mannen en jongetjes aan een touw trekken met in het midden 3 mannen die zo gek als mogelijk deden. Maar daar kwam het net dan eindelijk het strand op met een mega grote lading kleine visjes. De tonijnen zagen we net daarvoor uit het net springen. De kinderen waren blij dat ze klaar waren met trekken en vlogen allemaal het water in voor afkoeling, de volwassenen wilden de vangst bekijken. Alle visjes werden in bakken gedaan. De kinderen hadden allemaal een plastic zakje meegenomen en mochten alle visjes die ernaast vielen pakken. En tijdens het trekken werd er per hulp een briefje van 100 roepie (€1,30) doorgegeven. Dit vonden de mannen natuurlijk niet genoeg dus ook zij haalden een plastic zakje te voorschijn en vulde die mooi met alles wat naast de bakken viel. Toen de vis weg was, waren meteen alle mannen en jongens verdwenen en bleven de echte vissers over om de rest van de dag bezig te zijn om het net en het touw op te ruimen. Na dit harde werken had Sander behoefte aan een ontbijtje dus pakten wij ons boeltje weer bij elkaar om naar een restaurant te gaan. Er lag een hele berg lege plastic flessen die er, aan de schelpen die zich erop gevormd hadden er al een hele tijd lagen. Onze fles kokosbier leek hier dus volkomen veilig tussen te liggen. Er is namelijk geen enkele Indiërs die het in z’n hoofd haalt om afval op te gaan ruimen. Maar toen we terug kwamen waren alle flessen, inclusief ons kokosbier, weg.
Dit strand heeft hele grote golven, dus Sander was weer helemaal een klein kind en kon de hele dag met de golven spelen door te bodysurfen. Toen we ’s avonds van het avondeten terug kwamen was het water al zo hoog dat we niet zonder natte voeten in ons kamp konden komen. ’s Avonds hadden wij een heel klein minieilandje omringt door de hoge zee. Dit minieilandje was precies groot genoeg om op het zand te zitten bij een kampvuurtje en voor onze hangmatten.
De volgende middag hadden we van een hangmat een schaduwdoek gemaakt en hadden we een mooi tentje om in de schaduw te liggen.
De volgende dag gingen we met de nachtbus weer wat noordelijker. Om rustig op weg te gaan naar Chennai van waaruit we naar zuid-oost-Azië vliegen en daarmee India helemaal afsluiten.
Dit zal dan ook het allerlaatste verhaaltje vanuit India zijn!
Tot de volgende keer, vanuit Thailand!