Vietnam en Laos

Sapa, Hanoi
Vientiana, Vang Vieng, Luang Prabang

Goodbye beautiful favorite Vietnam, hello maybe even more beautiful Laos!

Hallo allemaal,

Sa Pa
De weg naar Sapa duurde vanuit Cat Ba in totaal 3 dagen. Onze tweede versnelling was kapot. Het is natuurlijk niet zo handig als je steile weggetjes omhoog moet rijden met z’n tweeën en zware bepakking als je van de eerste versnelling meteen in de derde versnelling moet gaan. We reden alleen maar door kleine dorpjes en hier spreekt niemand Engels. Dus om dan aan de monteur duidelijk te maken wat er mee mis is, rijdt hij zelf een stukje en dan weet hij meteen wat er aan de hand is. Maar om de een of andere reden durfden ze niet op onze motor te rijden met de volle tassen erop. Waarom niet is echt een raadsel want waar ze zelf altijd mee rond rijden is echt niet normaal. De hoeveelheid spullen die zij op een scootertje vervoeren krijg je nog niet in een vrachtwagen gepropt. Maar ze reden dus maar een mini stukje zonder door te schakelen, dus wisten ze het probleem niet. Dus bleven we maar doorrijden zonder tweede versnelling, wat ook nog wel prima ging, maar het laatste stuk zou echt heel erg steil zijn dus dan is de derde versnelling niet mogelijk en om zo lang in de eerste versnelling te rijden op zo’n berg, wordt ie veel te heet. Dus op het laatste stuk (20 km) stopte de motor er tot drie keer toe mee. Gelukkig steeds net naast een bergstroompje zodat we de motor konden koelen met water. Maar het uitzicht was, de gehele rit, ongelooflijk geweldig mooi door de bergen.

Uiteindelijk hebben we Sapa bereikt en vonden we gelijk een guesthouse. Op dat moment brak er een enorme regenbui uit, waardoor de motor mooi goed kon afkoelen. Sander was deze dag jarig, maar behalve cake op bed als ontbijt en s avonds lekker uit eten hadden we niks voor zijn verjaardag gedaan. De volgende dag ben ik s morgens naar de supermarkt gegaan om een ontbijt op bed te maken, wat echt overheerlijk is aangezien we nooit zelf eten kunnen maken. Gewoon alleen al een simpel boordje kaas met tomaat smaakt dan echt heerlijk! Daarna zijn we door het leuke dorpje Sapa gaan lopen om gewoon de fijne sfeer daar te proeven en op terrasje gezeten, kletsen met vrouwen en meisjes uit de kleine bergdorpjes die allemaal de traditionele klederdracht dragen. Terwijl wij aan het praten waren pakt een meisje zo een vlinder uit de lucht!
De volgende dag wilde we door de bergen gaan rijden om uiteindelijk bij een waterval en mooie rijstvelden uit te komen, nog voordat we het dorp uit waren stopte de motor er mee. Dus naar een monteur en moesten we de cilinder laten vervangen. Een beetje zuur om nog een miljoen te moeten betalen zo kort voordat we de motor zouden verlopen. Maargoed, hier was hij de rest van de dag mee bezig dus moesten we de mooie natuur op loopafstand van het dorp maar gaan bewonderen. Dit was een natuurpark met allemaal mooie uitkijkpunten. Hier hebben we de hele dag rond gelopen, even goed ook erg mooi. Toen we weer terug in het dorp waren was Nez, de Amerikaan waar we al bijna een hele maand mee samen waren, ook in Sapa aangekomen. ’s Avonds aan het meer wat gedronken, hier was een plein waar kinderen rondjes fietsen, allerlei soorten overgooispellen spelen en waar de jeugd rond hangt, leuk sfeertje. Omdat ons visum bijna verliep moesten wij de volgende dag beginnen aan onze laatste tocht, twee dagen rijden en dan zouden we onze final destination bereiken.

De weg begon met de 20 km die de heenweg zo ontzettend zwaar voor de motor waren. Nu het bergafwaarts was, was het prima te doen voor de motor en daardoor genoten wij ook nog meer van de ongelooflijk mooie natuur. Misschien wel het allermooiste stukje van heel Vietnam, maar het was overal zo ongelooflijk ontzettend mooi dat dat lastig te zeggen is. Vervolgens reden we langs China af. De rivier was de grens en het was zo’n extreem contrast. Aan de Vietnameze kant staan amper gebouwen en alleen maar lage. De Chineze kant staat vanaf de rivierbank compleet volgebouwd met gigantisch hoge gebouwen. Alles is versierd met rode lampionnen. Erg leuk om het uitzicht op China ook nog even mee te pakken.

Ha Noi
We hadden het gehaald! 2 maanden en 4000 km verder kwamen we in Hanoi aan! Als allereerste hebben we al onze spullen, tassen, kleren, alles naar de wasserij gebracht want op de motor wordt alles zo ontzettend vies. Naar een dag rijden zit er gewoon een hele zwarte laag over je heen van alle uitlaatgassen van alle duizenden motoren in dit land! En hebben we ons derde pakketje naar huis opgestuurd. In Hanoi is het heerlijk om gewoon door de chaotische kleine straatjes te lopen en de sfeer de proeven. Nadat we onze motor verkocht hadden vertikten we het om met een tuktuk of gehuurde motor dingen buiten de stad te gaan bekijken, dus zijn we alleen in de stad zelf geweest waar een mooie pagode in het water staat. En natuurlijk nog even genieten van het goedkoopste bier ter wereld, vers bier. Dit maken ze iedere dag vers en als het op is dan is het op en het kost 13 cent per glas.

En toen was het tijd om Vietnam te verlaten. Net als bijna iedereen die wij tegen kwamen, is Vietnam een van de favoriete landen! Overal hangt zo’n ontzettend fijn sfeertje. Doordat het meer Chineze invloeden heeft is het een heel ander land dan de andere landen in zuid-oost-Azië. Het eten is overheerlijk, de mensen zijn vriendelijk(al vinden we ze in zuid Vietnam vriendelijker dan in het noorden), de natuur is waanzinnig ongelooflijk mooi, zo ontzettend afwisselend. Je vindt alle soorten natuur in Vietnam!. En het was echt perfect om dit met de motor te doen. Als iemand nog twijfelt over een vakantiebestemming, ga naar Vietnam! En als je drie weken of langer hebt, koop daar een motor!


Laos
Het enige wat wij van tevoren van Laos wisten was dat ze hier ontzettend lay-back zijn wat een heerlijk sfeertje geeft. Dit is ook zeker waar. De mensen zijn super vriendelijk en giechelen om alles. Op het grenskantoor hingen overal blaadjes met welkom in Laos hier wat handige vertalingen. Vaak zijn de mensen in zo’n kantoren wat chagrijnig en geeft dat een gespannen sfeertje of alles wel in orde is om de grens over te gaan. Maar hier is iedereen de hele tijd zo vriendelijk aan het lachen dat je gewoon weet alles komt helemaal in orde. En de natuur, ook weer zo vreselijk mooi! Overal is het bergachtig met watervallen.

Vientiane
Na twee maanden alles op de motor gedaan te hebben was de 25 uurse busreis meteen een flinke overstap. In Hanoi stapte Enrique, een jongen uit Guatemala die we in Ko Lanta hadden leren kennen, de bus in! We hadden geen flauw idee dat we tegelijk in Hanoi waren geweest. Maar aangekomen in Vientiane samen met Enrique en Josh, zijn Canadese vriend, een hostel gevonden en gingen we een biertje drinken. Even later schoof ook nog een Engelse jongen uit de bus aan. En gingen we samen naar de karaoke. In Azië betekend dit niet de grootste lol hebben in een vol café. Hier betekent dit zeer serieus (lachen is verboden) zingen in een kamer die je met je vrienden groepje huurt. Maar dit is overal een heel groots iets, dus vonden wij dat we het toch maar eens moesten doen. Dus kwamen we aan in een poepie chique tent. Eerst nog even in de club zelf geweest. Er was een live band die traditionele Laos muziek speelde, hele slome relaxte muziek waar iedereen eenzelfde pasje op danst. Ze vonden het natuurlijk geweldig om het ons ook te leren. Na een tijdje gingen we naar de karaoke en huurden we dus een kamer af voor ons vijven. Ondanks we het leuker vinden om dit in een vol café te doen, was het even goed erg leuk en gezellig! Met een tuktuk terug naar het hostel en toen de tuktuk weg reed kwamen we erachter dat we onze tas vergeten waren. Dus Sander en Enrique liepen terug naar de karaoke, maar dat was dicht. Gelukkig vonden ze het allebei prima om een nachtelijke wandeling in de stortregen te maken. De volgende dag liepen we dus terug naar de karaoke, maar niks gevonden. ’s Avonds weer terug, nog niks. Dus vroeg Sander het aan de tuktuk chauffeurs of een van hen ons toevallig de avond ervoor gereden had en de tas misschien gezien had. De eerste beste die hij vroeg zei meteen jaaa en je hebt je tas hier laten liggen. Kom morgen om 6 uur hier en dan neem ik hem mee. En zo hadden we de volgende dag onze tas weer terug en alles zat er nog in, camera enzo. Dit is al de vijfde keer dat we onze tas kwijt raakten en steeds krijgen we hem op de meest bizarre manier terug, wie zegt dat de mensen hier niet te vertrouwen zijn? Maar in het vervolg blijft Sander z’n gymbag mooi thuis als we op stap gaan!
Buiten het genieten van lekkere harde broodjes gezond, zijn we naar het tempeldorp gegaan. Dit is een gebied waar heel veel tempels staan en waar heel veel monniken huizen zijn. Interessant om doorheen te lopen. Dit hebben we afgesloten met de saunatempel. Ze gaven mij een soort jurk en Sander een doek om aan te doen. Er was een mooie stoomsauna en tussendoor kon je in de tuin relaxen. ’s Avonds liepen we over de nachtmarkt en in het sportpark eens een keertje sporten.

Vang Vieng
Met de bus gingen we naar Vang Vieng, het dorpje wat bekent staat om het tuben. Voorheen stierven hier dagelijks toeristen dus hadden ze het verbannen. Eerst waren er 12 bars waar je met je tube naartoe kon drijven, nu zijn er per dag maar twee barren open en deze routeren per dag. Wij verwachten dat wij wel verstandig genoeg zijn om met drank om te kunnen gaan in zo’n situaties die gevaarlijk kunnen zijn, dus wij wilden deze spectaculaire dag ook gaan doen. De eerste dag begon het enorm hard te regenen en was het zelfs wat fris. De weersvoorspelling voor de andere dagen zagen er wat beter uit. Dus besloten we om de rest van de dag in een loungebar Friends te kijken. Om de een of andere reden spelen ze hier in iedere bar overdag de hele dag door Friends af. Dit vond ik dus al reden genoeg om van dit dorpje te houden!
De volgende dag gingen we dan tuben. Het begon meteen met een bar. Hier werden allemaal spellen gedaan zoals bierpong en mega jenga. Na een biertje hadden wij hier wel weer gezien en gingen we met onze band de snelstromende rivier op. Na 10 minuten drijven stonden er mannetjes klaar om een touw naar je toe te gooien om je de volgende bar binnen te trekken. Dit was nu dus ook meteen de laatste bar. Hier hadden ze allemaal sporten zoals volleybal, tafeltennis en basketbal met een douche. Heel leuk sfeertje hing hier dus. Na een tijdje begrepen we wel al hoe het kwam dat er voorheen zoveel toeristen stierven. Ze drinken enorm veel, gebruiken allerlei soorten drugs en dan krijgen ze of een hartaanval. Of ze gaan allemaal gekke dingen doen, zoals op het dak van het restaurant gaan staan om te dansen, eraf springen op de groep dansende mensen eronder. En door de basketbaldouche was het spekglad waardoor je heel lelijk kon vallen. Vanuit deze bar was het ongeveer een uur terug naar het dorp drijven op je band. We zagen een meisje helemaal in haar eentje ronddobberen. Ze was zo dronken, of onder invloed van andere drugs, dat ze in slaap gevallen was. Ze was in een hoek gedreven en daar bleef ze dus stilliggen, tegen een boom. Met een tak in haar nek en de snelstromende rivier duwde haar band steeds weer tegen tak aan. Dusja, zo stierven de toeristen dus regelmatig. We namen haar dus op sleeptouw mee en even later kwam er een grote groep aangedreven waar we ook aan vast haakten om met z’n alle terug naar het dorp te drijven.
De volgende dag gingen we lopend naar een kleine blue lagoon. Hier kwamen we bij toeval achter, hier komen eigenlijk nooit toeristen. Het was dan ook echt een schitterend stukje natuur. En Sander wilde hier wel vissen, dus haalde hij zijn vis gerij uit zijn tas en maakte een hengel. Enrique wilde dit ook maar had geen haakje dus ging op zoek en kwam terug met een grote roestige spijker, met hetzelfde formaat als de vissen die er zwommen. Maargoed, hij had er plezier in.
De dag erna hebben we een motor gehuurd en zijn we naar de blue lagoon gereden. De Engelse waren hier de dag ervoor geweest en zeiden dat het niet blauw was en ook niet zo spectaculair. Even goed wilde wij hier zelf bekijken en reden er met een omweg naar toe, want de natuur is hier overal zo ongelooflijk mooi. Uiteindelijk kwamen wij bij blue lagoon 3 aan. Dit is een veel kleinere waar bijna geen toeristen komen. Deze was schitterend mooi en prachtig blauw. Ze hadden hier allemaal banden om in te chillen, een bamboovlot en een kabelbaan om in het water te plonzen. Hier konden wij ons dus wel een dagje vermaken. Sander ging zijn hengel weer klaar maken en vanuit het bamboovlot vissen. Aan het einde van de dag zijn we nog bij de grote blue lagoon geweest en deze was inderdaad gewoon bruin en super druk met mensen.

Luang Prabang
Met een minivan gingen we weer verder naar Luang Prabang, het stadje van de tempels en monniken. Een ongelooflijk mooie weg door de bergen en net op het moment dat we dachten wat missen we onze motor toch, dit is een geweldige weg om te rijden. Stopte de bus en moesten we een paar honderd meter lopen. De weg was hier gebroken en er waren allemaal gigantische bulten in de weg gekomen. Daarnaast was het zo ontzettend glad dat het busje helemaal alle kanten op schoof en moesten we hem duwen om over de bulten heen te komen. Even verderop was een landverschuiving waardoor de weg half afgezet was en weer even verder had een vrachtwagen de bocht niet kunnen maken en was gekanteld en lag horizontaal over de weg heen. Aangekomen in het dorpje hadden we al snel een guesthouse gevonden, het zag er al een beetje smoezelig uit maar het was wel prima. Na een rondje over de nachtmarkt gelopen te hebben en de mooie zangere buik van Eveline bewondert te hebben op FaceTime, wilden we gaan slapen en voelde ik al overal jeuk maar bestede er verder geen aandacht aan maar toen zag Sander een bedbug lopen. Ik zat dus al onder de beten en toen we er op lette zagen we ze overal krioelen. Hier bleven we dus echt niet slapen dus maakten we het vrouwtje wakker. Ze had nog wel een andere kamer, dus gingen we hierheen maar zagen al direct dat hier net zo veel bedbugs waren. Dus het vrouwtje weer wakker gemaakt en gaf ze ons geld terug en konden we ergens anders heen gaan. Heel fijn, om 3 uur ’s nachts door het dorp te moeten dwalen op zoek naar een slaapplek. Overal maakten we dus iedereen wakker, maar nergens hadden ze een slaapplek. Hopeloos liepen we op straat te dwalen toen we ergens ‘Sabaidee’ uit en raampje hoorden. Een hele vriendelijke vrouw was wakker en had nog wel een kamer voor ons vrij. Uiteindelijk sliepen we voor dezelfde prijs in een super mooie kamer!
Hier weer een motor gehuurd om naar de allermooiste waterval te gaan. Dit nationaal park begon met een beschermd beren gebied. Om de beren te beschermen tegen stroperij houden ze de beren in bescherming op een manier zoals een dierentuin. Ze hebben dit bewust op deze locatie gemaakt waar alle toeristen langs komen om hier meer aandacht voor te vragen en hopelijk donaties om de verschrikkelijke stroperij tegen te gaan en de natuur te beschermen. En dan kom je bij de watervallen uit, het enige wat ik hier over hoef te zeggen is: wauw. Ongelooflijk waanzinnig mooi. Je kan helemaal naar de top van de waterval lopen wat een leuke hike is en zwemmen in de natuurlijke zwembaden die de waterval gecreëerd heeft. Op de terugweg kwamen we nog langs een andere waterval, dit was niet zo’n groot gebied maar even goed heel erg mooi om eventjes rustig met z’n tweetjes te zitten.
Toen we terug in het dorp waren, bleek dat Nez, de Amerikaan waar we in Vietnam mee rondreden, al hier was! Hij was met de motor de grens over gegaan. De volgende morgen hadden wij onze motor nog en gingen we naar een andere waterval. De waterval zelf was niet zo interessant maar de hike ernaartoe was erg leuk. Terug beneden nog even aan het meer gezeten. ’s Avonds zagen we eindelijk de mensen uit Mexico en Panama waar we samen mee getubed hadden in Vang Vieng, we zaten in het hotel tegenover elkaar maar liepen elkaar steeds mis. We gingen eten op de nachtmarkt en daarna wat drinken in Utopia, de enige bar in het leuke rustige dorpje. Om half 12 sluit alles en is het overal uitgestorven, alleen de plaatsen waar ze een sport beoefenen mag langer tot 2 uur open blijven. Daarom gaat iedereen om half 12 naar de bowlingbaan en gingen we daar een potje bowlen! Op de baan naast ons zat een meisje van de Pabo, super toeval om elkaar hier tegen te komen!
De volgende morgen hadden we met een jongen afgesproken die 5 jaar als monnik geleefd heeft maar er sinds kort uit is gestapt. We hadden een fiets gehuurd en hij liet ons de tempel zien waar hij gewoond heeft en vertelde ons er alles over. Hierna bracht hij ons naar een andere tempel, de allernieuwste. Ze zijn nog bezig met de schilderingen af te maken maar het is nu al prachtig. Hier kwam een jonge jongen ons te woord staan die graag zijn aan Engels wilde oefenen. Toen we afscheid namen vroegen ze om ons Facebook. We stonden in een tempel met alleen maar monniken en ze lachten Sander heel hard uit omdat hij geen Facebook heeft. Nadat we heel veel wijsheid rijker waren over het boeddhisme en het leven in een klooster gingen we terug naar het dorp. Nadat we de allernieuwste tempel gekeken hadden, gingen we naar de alleroudste. Heel mooi om het contrast van de twee te zien. Als laatste gingen we nog naar de meest bekendste tempel in het dorp. Deze is het meest bekend omdat hij groot is en op alle manier prachtig aangekleed is, alles is bedekt met glasmozaïek. Hier wonen dan ook heel veel monniken. Na deze zeer interessante dag was het weer tijd om met de nachtbus verder te gaan.

Heel veel liefs van Sander en Lynn