Indonesië

Ulu Wata, Canggu, Ubud, Padang Bai, Gili Meno, Gili Trawangan, Toya Bungkah, Kuta, Lovina, Jimbaran

De geweldige vakantieweken en de bruiloft!

Hallo allemaal,

We gaan weer snel verder naar een van de, dan al niet dé, leukste weken van onze reis!

Ulu Watu
Na dikke knuffels aan elkaar gegeven te hebben en het eerste besef een beetje bezonken was, zijn we met een taxi naar de eerste bestemming van Britt en John gegaan. Ulu Watu, het onderste puntje van Bali wat in principe gewoon een klif is, super mooi! Om het Britt en John een beetje comfortabel te maken na de lange vlucht, hadden we een mooi hotel geboekt. We hadden een eigen zwembad waar je vanuit onze veranda in kon springen! We zijn eerst lekker gaan uiteten en daarna op onze veranda en in ons zwembad flink bij gekletst. Wat was dat fantastisch zeg, ik denk dat mijn glimlach pas weer van mijn gezicht af ging toen ik diep in slaap viel. De volgende dag was het bewolkt met hier en daar wat regen, maar we konden er even goed met de scooters op uit om de mooie natuur, de klif, te aanschouwen. ’s Avonds was er een hele groep bij in het hotel gekomen en hadden we ’s avonds een erg gezellig feestje in het zwembad. Wij hadden hier niet genoeg bier voor gekocht dus gingen Britt en ik op de scooter naar het dorpje om een krat te kopen. Met z’n tweeën en krat tussen ons in was blijkbaar toch wel een vreemd gezicht dus vroegen mensen waar het feestje was. Dus kwamen we met nog meer mensen terug en was het erg leuke poolparty!

Canggu
De volgende dag gingen we met de taxi verder. Onderweg heeft Britt de weg even gesmeerd, ik zou graag de foto’s willen zien die alle mensen gemaakt hebben van haar kotsend uit het raam hangen. Het verkeer in Azië is soms een beetje té soepel! Gelukkig waren we na een paar uurtjes dus al aangekomen in Canggu, een strandplaats waar je perfect kan leren surfen. Dit hebben we de volgende dag dus ook gedaan! Maar jeetje het viel niet mee hoor, de golven waren daar zo super hoog! Het surfen zelf ging daardoor heel makkelijk, iedere golf die je wilde pakken stond je ook! Dit kwam natuurlijk ook door de privéleraar die wij allemaal ieder voor zich hadden. Maar met zo’n super hoge golven, sta je dus lang op het bord en is het héél erg zwaar terug peddelen! Na een uurtje waren we dus helemaal bek af! Toen de zon onder was werd de zee alleen nog maar wilder en wilder. Wij waren bij een restaurant aan het eten wat een kade van een paar meter had. Ze zeiden ons al dat we beter niet op de eerste rij konden gaan zitten, en dat werd al snel duidelijk waarom! Zelfs de tafels en stoelen werden helemaal weggeduwd door de gigantische golven. Britt en ik vonden het zo super fascinerend, dat we toch steeds aan de rand gingen staan om te kijken. Het ene moment waren wij nog andere mensen uit aan het lachen die nat werden van de golf en het volgende moment kregen wij de volledige lading over ons heen! Verder was het dorpje ‘s avonds behoorlijk uitgestorven en was alleen nog het kleine supermarktje open waar de mannen aan het dominoën waren, wat blijkbaar echt een leuk spel is! De volgende dag wat door het dorpje geslenterd en op het strand gelegen. Britt en ik zaten de enorme golven te aanschouwen terwijl John en Sander als kleine kinderen hierin aan het spelen waren. Dit is een vulkanisch strand waardoor het strand pikzwart was. Ook een keer bijzonder om te zien!

Ubud
Weer een paar uurtjes later waren we in Ubud. Deze ritjes in de auto vond John steeds prachtig. Hij keek de ogen uit z’n kop wat er allemaal te zien is langs zo’n weg als je net buiten het toeristische gedeelte rijdt. Echt het Aziatische gebeuren. Aangekomen in Ubud hadden we meteen een leuke homestay gevonden en gingen we door het leuke dorpje lopen. Het sfeertje hier is super leuk. Allemaal leuke winkeltjes en kraampjes, waardoor we de echte allerlaatste dingetjes voor de bruiloft konden kopen. ’s Avonds naar een vuurdansvoorstelling geweest. Eerst geven ze met een traditionele dans een oude legende weer en ze eindigen de voorstelling met een vuurshow. Hierbij loopt een man met blote voeten over hete kokosnootkolen (de heetste in z’n soort) Echt bizar!
De volgende dag hebben we scooters gehuurd en zijn we erop uit gegaan. Eerste stop Monkey forest. Dit is een bos helemaal vol met apen. Ze ogen lief, maar dat zijn ze niet! Het zijn een stelletje dieven die zich er niet voor omdraaien om je hun mooie tanden te laten zien! Je zag hier ook mooi de onderlinge hiërarchie. 2 aapjes waren aan het vechten voor het hoogste plateau. Degene die verloren had droop af en de winnaar zat trots bovenaan. Dezelfde seconde komt de grote aap aan zetten, laat even z’n tanden zien en de winnaar rent meteen in een drafje weg.
Stop twee was waar Ubud bekend om staat, om de ongelooflijk mooie rijstplantages. En toegegeven: ze zijn hier echt super mooi! Al die rijstterrassen in de mooie vormen tussen de bergen. Echt het plaatje wat je schets bij rijstplantages. Het was alleen wat minder dat dit intussen meer een attractie is geworden. Midden op de plantage moesten we tol betalen om door te mogen. Bij het tweede ‘poortje’ vertikten we het en liepen we een ander paadje in. Hier kwamen we uit op een nog mooier, helemaal rustig stuk waar ook ’n soort werkplaatsjes tussen de plantages stonden.
De laatste stop was de Luwakkoffieplantage. Hierbij zagen we de Luwaks, een katachtige, zitten en vertelden ze hoe het nou in z’n werk gaat. Het diertje eet de koffiebonen, maar verteerd ze niet en poept ze dus weer heel uit. Maar door zijn maagsappen etc komt er een speciaal smaakje aan de koffiebonen te zitten. Er is dus een speciaal beroep ‘poepzoekers’ die ’s morgens het gebied af gaan en overal het poep opsporen en verzamelen. In dit gebied verbouwen ze ook nog meer kruiden voor allemaal verschillende soorten thee. We kregen hier dan ook een hele tree om alle soorten koffie en thee uit te proberen. Ter afsluiting van de dag moesten we bij de lokale jeugd schuilen voor een tropische regenbui.

Padang Bai
Het laatste ritje wat we met z’n vieren zouden maken was naar Padang Bai. Hier nog even de nagels mooi laten maken en naar de kapper geweest. Geconstateerd dat ze hier niet goed in zijn dus weer terug om het deze keer alsjeblieft recht te knippen in plaats van schots en scheef. ’s Avonds was het dan eindelijk zover om de ouders en Claire weer te zien! Wat was dat fantastisch om na, zo goed als een jaar, mijn ouders, Sander z’n vader, Karin en Claire weer in de armen te kunnen sluiten! Onder het genot van een biertje konden we weer flink bijkletsen.
De volgende dag was een chilldag bij het zwembad van ons hotel en bij blue lagoon, een mooi stukje strand om te snorkelen. Zo konden de ouders en Claire bijkomen van de lange vlucht en hadden we alle tijd om goed bij te kletsen, want wat is er toch veel gebeurd in een jaar tijd. Hier bij ons op reis, maar ook heel veel thuis! Natuurlijk kunnen we gewoon alle foto’s zien en Facetimen, maar het was nu wel echt super leuk om eindelijk alles van Claire zelf te horen over Stijn en Sam. En natuurlijk ook van de ouders over opa Roos en oma Voss, dit is dan wel niet leuk om te horen maar wel fijn.

Gili Meno
De volgende dag gingen we met de boot naar onze trouwlocatie! Eerst met een grote boot naar het grootste Gili eiland en daar stonden ze ons van het resort op te wachten om met een klein bootje naar Gili Meno te varen. We werden heel hartelijk ontvangen en alles zag er super uit, behalve het weer! We hadden tot nog toe in Indonesië iedere dag regen gehad! En ook hier lagen we heerlijk op het strand toen het begon te regenen. Aan het einde van de dag gingen wij met Claire een rondje om het eiland lopen (de rest had dat al eerder die dag gedaan) toen het supertje hard begon te regenen!! Precies op het tijdstip dat we de volgende dag zouden trouwen! Maarja dit lag toch buiten onze macht dus we genoten nog even van een lekkere laatste avondmaal als mevrouw Voss. Nog een paar biertjes drinken voor de zenuwen en de mannen sigaren roken voor de bungalow. Ofja, papa en Sander een sigaar roken. John was tijdens het eten al ziek terug naar de bungalow gelopen. We hadden twee bungalows, een voor de familie van Reeuwijk en een voor de familie Voss. Sander en ik sliepen dus traditioneel apart zodat hij me 's morgens bij papa en mama op kon halen!

Sanders stukje
Voor mij is trouwen nooit echt een must geweest. Maar ik weet dat Lynn het ontiegelijk graag wilde. Voordat we aan onze reis zijn begonnen had ik dus voor mezelf wel duidelijk dat ik haar gedurende de reis ten huwelijk zou gaan vragen (en voor Lynn was dat blijkbaar ook duidelijk)...

Op ieder geweldig mooi plekje waar we dan ook saampjes zijn geweest voelde ik de brandende vraag in de lucht hangen. Zo kwamen we in de eerste maand van onze reis aan bij het symbool van de liefde; de Taj Mahal.. Een geweldige plek om je geliefde ten huwelijk te vragen, zou je zeggen. Maar ik wilde graag dat het een verrassing zou zijn op het moment dat ik het zou vragen. Dus met moeite de smekende ogen van Lynn genegeerd. Vervolgens hoog in de Himalaya met ondergaande zon, op een onbewoond eilandje in de Bay of Bengal, diep in de jungle van Vietnam, bij prachtige watervallen in Laos. Constant voelde ik Lynn wachten tot ik op mijn knieën zou gaan.
Totdat we aankwamen in Don Det, we waren de hele dag met z’n tweetjes, in een hutje aan de Mekong rivier, de hele ochtend Friends gekeken, ‘s middags rondgefietst over een eilandje in de rivier en ’s avonds spelletjes avond met lekkere hapjes, kortom, Lynn was gelukkig. Het voelde knus, net als thuis en het beste van alles was dat Lynn nu zeker geen aanzoek zou verwachten. Nee wacht, het beste van alles was dat Lynn met de grootste glimlach die ik ooit heb gezien “Ja!”zei, toen ik op mijn knieën ging.

Ik had altijd een heel negatief, statig beeld van het voorbereiden van een bruiloft. Heel veel geregel, heel veel gestress om (voor mij) nutteloze details en het kost bakken met geld. Maar mede doordat deze voorbereidingen in onze reis verweven zitten voelde dit totaal niet zo. Het was één groot avontuur! Onze trouwkleding zelf ontwerpen in een romantisch stadje in Vietnam voor een appel en een ei. Een heuse Quest op een motortje door vervallen straten van Mandalay op zoek naar een zilversmid die onze ringen kon maken. Details voor de versiering zoeken in de crazytown genaamd Bangkok. Handgemaakte sigaartjes opgepikt in Myanmar en Thailand. Hand waaiertjes, die moesten voorkomen dat de vrouwen zouden flauwvallen tijdens de ceremonie, gevonden in Ubud. En de rest van de aankleding tijdens de bruiloft zou bestaan uit verse lokale Balinese bloemen.

De bruiloft en de aanloop ernaartoe was ook als een modern sprookje. Dat de oude luitjes wilde en konden komen was al fantastisch. Ook John en de zussen van Lynn waren van de partij, wat wij absoluut als een bonus beschouwden. Enige smet was dat mijn zus, Sander en Paul niet bij de bruiloft aanwezig konden zijn in verband met de twee nieuwkomelingen in de families. Maar dat zoveel mensen de moeite namen om naar de andere kant van de wereld te reizen, hun plannen aan de kant hebben gezet en hun vakantiedagen hebben ingeleverd betekent heel veel voor ons. Dat hadden we niet durven hopen en dus ook niet van ze durven verlangen. Toch waren ze met ons op een paradijselijk eilandje in de Bali Sea. Vooraf was het geweldig om te zien hoe iedereen de cultuur, natuur en de atmosfeer in zich opnam. Op het moment dat we met iedereen in het bootje stapte dat ons naar ons huwelijkseilandje zou brengen viel er denk ik toch een spanning van mijn schouders af. Ik heb me gedurende de voorbereiding niet echt gestresst gevoeld, maar toch hoop je constant dat alles goed gaat. Vanaf dat moment heb ik het maar losgelaten en besloten dat het buiten mijn macht ligt. Nu is het tijd voor een pilsje, kokosnootje, sigaartje en een hangmatje. Het enige waar Lynn zich nog druk om hoefde te maken was dat ik mijn gelofte nog moest schrijven. Het is vrij lastig om de juiste woorden daarvoor te vinden, dus heb ik zo’n beetje tot het laatste moment gewacht om het te schrijven. Zoals gezegd was de setting perfect. De laatste avond als ongehuwd man, in de hangmat met een pilsje en een sigaartje vloeide de tekst zo uit mijn pen. De volgende ochtend zou ik Lynn bij de bungalow van de familie Voss ophalen. Tot ik besefte dat de bruidegom dat hoort te doen met het bruidsboeket. Aangezien het wedding team pas later in de middag op het eiland zou aankomen moest ik improviseren. Ik heb nog tot diep in de nacht onze tropische tuin leeggeplukt om een klein boeket te maken. Maar met een tuin met bananenbladeren, coconut husk, verschillende soorten lang gras en een brede keus uit tropische bloemen was dit een fluitje van een cent.


De bruiloft
En toen was het 10-10-2016, onze trouwdag was aangebroken! In spanning wachtte de hele familie Voss totdat Sander mij op kwam halen. De bungalow was hier ook perfect voor, het had een hele mooie brug bij de ingang. Om zo via verschillende bruggetjes op het strand aan te komen voor het ontbijt.
Daarna hadden we een boottocht rond het eilandje met mooie snorkelstops. De ideale activiteit in deze paradijselijke omgeving om nog niet zenuwachtig te worden! Prachtig koraal, felgekleurde mooie vissen en gigantische schildpadden die vredig rondzwommen. John was er helaas nog niet goed aan om hier bij te kunnen zijn, maar kon dus even goed bijkomen om zich bij de trouwerij zelf weer beter te voelen. Rond lunchtijd waren we weer terug op Meno en stond het team van de weddingplanner klaar om ons stukje privé strand aan te kleden en voor mijn make-up en haren. Het was een geheel Aziatisch team, dus toen ze mijn gezicht compleet wit gemaakt had, had ik toch het verzoek of het iets minder Aziatisch mocht! Een paar uur later was ik verbaasd wat voor iets moois ze ervan gemaakt had, mijn make-up, haren, alles zag er tot in de puntjes perfect uit met zelfs verse bloemen in mijn haar. Ik zag er precies zo uit zoals ik me voorgesteld had toen ik de jurk in Vietnam ontworpen had. Ik voelde me echt een bruid!
Samen met papa liep ik vanuit de bungalow naar het strand. Hier was alles super mooi aangekleed, voor details waren we zeker in het juiste land. Overal was aan gedacht en overal hingen of lagen mooie accessoires met verse bloemen, allemaal in dezelfde sfeer. We hadden gekozen voor alle aankleding de mooie, speciale Balinese bloem. En voor bij onszelf, mijn bruidsboeket, in mijn haren en Sanders corsage hadden we gekozen om alles alleen maar in rozen te doen, zodat Nelleke er op een manier toch symbolisch bij kon zijn.
Iedereen zat al met een verse kokosnoot klaar voor de ceremonie. Deze werd gehouden door een Indonesische, traditionele celebrant die ons in het Engels trouwde. Hij opende met een speech die zo een beetje in iedere Amerikaanse romantische film gebruikt wordt. Dat paste gewoon helemaal bij de sprookjesachtige setting! Hierna had mama een hele mooie en erg lieve speech. Vervolgens mochten wijzelf onze zelfgeschreven trouwgeloftes voorlezen. Gelukkiger kon ik mezelf niet voelen bij het horen en lezen van de mooie woorden over onze liefde voor elkaar! Hierna kwam Britt naar voren met de ringen, die ook weer in een heel mooi stukje bloemen zaten. En hiermee verklaarde de Indonesische celebrant ons man en vrouw! De ceremonie werd afgesloten met een mooie, grappige en lieve speech van Britt en een lieve, emotionele speech van Wim. Op zo’n dag blijft het natuurlijk erg moeilijk dat Nelleke dit niet meer mee kan meemaken. Wim gaf ons hier ook het geboortekaartje van Janne. Om Eveline, Sander en Janne er zo toch op ’n manier bij de hebben. De ceremonie werd afgesloten met een heuse bloemenregen.
Hierna gingen we naar de taart en champagne. Ook dit was weer tot in details geweldig aangekleed op het strand. Het viel ons toen pas op dat het halve eiland van een afstandje alles stond te bewonderen. Met paarden en koetsen gingen we het kleine eilandje af om op alle mooie plekjes foto's te maken. Een super leuk tochtje wat de familie geregeld had! We reden langs prachtige stranden, maar ook meer landinwaarts om het lokale leven op dit eiland te aanschouwen. Iedereen keek op van de 4 koetsen die achter elkaar aan reden, maar ze draaiden bijna hun nek om, om goed te kijken of ze daar echt een bruidspaar in zagen zitten! Met zo’n azuurblauwe zee en parelwit strand is het natuurlijk niet moeilijk om een fantastische fotoshoot te maken! We eindigden weer op ons eigen stukje privéstrand voor de zonsondergang. Tussen Claire, Britt en Karin was een echte strijd om het boeket te vangen, die Britt gewonnen heeft!
Intussen was de tafel hier mooi gedekt voor het diner en werd het kampvuur gestart. Mama pakte hier even een momentje om ons een grote tas helemaal vol met allemaal lieve kaartjes te geven, super lief! Toen las ze een hilarisch ABC-tje op die mijn vriendinnen gemaakt hadden en de lieve vriendinnen hadden zelfs cadeautjes meegegeven aan mama en aan Britt! Super lief en leuk!! Echt een verrassing!
Na het heerlijke avondeten kwam er een bandje om de feeststemming er goed in te brengen. Helaas kon onze beste danser hier niet bij zijn. Het Aziatische eten van de afgelopen dagen was nu ook bij Wim niet goed aangekomen waardoor hij na de fotoshoot al van ellende naar bed moest gaan (gelukkig komt de Aziatische buik meestal heel plotseling opzetten, waardoor hij er overdag verder nog geen last van had gehad) Maar wij hebben verder een top avond gehad!
Compleet uitgeput en absoluut voldaan sliepen we als roosjes in de bruidsuite die Claire en Britt 's middags al versierd hadden.
Deze sprookjesachtige dag was werkelijkwaar de mooiste dag van ons leven! Natuurlijk was het heel erg jammer dat Eveline, Sander en Paul er niet bij konden zijn, maar voor de rest was de dag perfect! Het weer, de lokatie, de aankleding, dat de rest van de familie er bij kon zijn, de sfeer. Alles was heel relaxed en stressvrij. En waar je ook om je heen keek, overal zag alles er fantastisch uit! Dan moet ik ook wel toegeven dat als de natuur al zo super mooi is, het voor de weddingplanners niet een hele grote uitdaging meer is om het er sprookjesachtig uit te laten zien! Want een ding is zeker: Gili Meno is de perfecte lokatie voor een bruiloft!


Gili trawangan
De volgende dag gingen we met z'n 5e door naar Gili Trawangan, het grootste eiland van de Gili’s. Het partyeiland. De oudjes bleven achter op Gili Meno, Wim kon nog wel wat rust gebruiken om z’n lichaam weer te laten herstellen. Op beide eilanden hebben we heerlijk gerelaxed op het strand. En kon het besef dat we getrouwd zijn zich een beetje bezinken. 's Avonds op de nachtmarkt heerlijk gegeten en drankjes gedaan met Lonneke, een vriendin van Claire die hier toevallig ook was.

Toya Bungkah
De volgende dag zagen we de ouders weer op de boot terug naar Bali. En gingen we naar het binnenland van Bali. Hier was een heel klein dorpje. Niet veel meer dan een hotel en twee restaurants. Het hotel had een natuurlijke hotspring, hier konden we dus heerlijk in relaxen voordat we de volgende dag de vulkaan Batur, zouden beklimmen. Midden in de nacht kwam een gids ons in het hotel ophalen om de pittige tocht naar boven in het donker te lopen. Bovenop de vulkaan zagen we een fantastisch mooie zonsopgang. Deze vulkaan was weer heel anders dan de Bromo en de Ijen. Hierbij kon je bovenop de rand helemaal rondlopen en zag je echt de puntige en bijzondere formatie van de vulkaan. Aan weerszijden van deze gigantische rand zag je op verschillende plekken zwarte gebieden, hier hadden ooit dorpen gestaan die bij uitbarstingen compleet overspoeld zijn geraakt. Waarna er niks meer over was van de dorpjes, noch de huizen noch de mensen. Heel erg indrukwekkend om dit vanuit de rand van een vulkaan te zien!
Bij terugkomst bij het hotel kregen we ontbijt en konden we nog eventjes relaxen in de hotsprings. Bovenaan was ook duidelijk geworden waarom hier hotsprings kunnen zijn. Blijkbaar was het hele dorp, en een hele groot gebied eromheen, de binnenkant van een hele oude, gigantische grote vulkaan! De berg die wij zagen was de oeroude rand van de vulkaan. En hierna zijn er net als bij de Bromo, vulkanen in de gigantische grote vulkaan ontstaan. Het blijft een bijzonder fenomeen.
Hierna moesten we voor een paar dagen afscheid nemen van de ouders. Zij gingen naar Ubud en wij gingen naar Kuta.

Ubud/kuta
De ouders zijn er zelf in geslaagd om een leuke homestay te vinden en zijn het scooter avontuur aangegaan. Ze hebben hier dezelfde dingen gezien en gedaan als wij de week ervoor hadden gedaan.
Wij gingen terug naar Kuta omdat Britt, John en Claire nog maar een paar dagen hadden voordat ze vanuit hier weer naar huis moesten vliegen. De eerste avond zijn we naar de bar gegaan waar Claire en Paul elkaar hebben leren kennen. Toen vonden we deze bar helemaal geweldig en waren we hier iedere avond te vinden, nu 6 jaar later vonden we het toch minder leuk, terwijl de bar in geen enkel opzicht veranderd is. Toch blijft het voor 1 drankje (liter mixdrank) wel grappig om naar de ongegeneerde, dronken Australiërs te kijken.
Verder hielden deze dagen voornamelijk in om te chillen op het strand en bij het zwembad, souveniertjes kopen, een laatste keer massage, voor weer een lange tijd de laatste keer met Britt en John poolen en de laatste heerlijke nasi gorengs. Dit alles ging flink gepaard om elkaar nog steeds van alles van het afgelopen jaar bij te praten.
We hebben een dag een scooter gehuurd en de hele kust afgereden tot aan Tanah Lot (dus de gehele zuidwest-kust). Dit was een leuke, afwisselende tocht met het drukke verkeer van Kuta wat langzaam over gaat in de rustige kustplaatsen. Voor lunch zijn we gestopt in Seminyak. Het luxe, dure resort strand. Weer verder reden we door de mooie palmbomen natuur en de mooie rijstplantages. Om uiteindelijk aan te komen bij Tanah Lot. Wat bekend staat om de mooie tempel in het water. Met vloed is het als een eiland in het water. Hier langs de winkeltjes afslenterend terug naar de scooter gelopen. Op de terugweg stond het verkeer in Kuta helemaal vast en duurde het een hele tijd voordat we er, niet zonder slag of stoot, weer uit waren. Dit dagje afgesloten met een lekker, zwart ijsje.
En toen was het moment daar dat we eerst afscheid moesten nemen van Britt en John. Heel vreemd om ze zo in een taxi te zetten en uit te zwaaien. De rest van de mensen om mij heen vonden het op hen beurt dan weer vreemd dat wij midden op straat aan het huilen waren. Om dit maar snel van ons af te zetten gingen we daarna met z'n drieën naar het strand. Claire en Sander gingen surfen! Echte natuurtalenten! 's Avonds gingen we op zoek naar het leuke restaurant waar we toendertijd met Paul een heerlijke rijsttafel hadden gegeten, maar helaas verandert er hier soms wel nog wat en was deze er niet meer. Even goed erg leuk om door de straat te lopen en alles van Claire en Pauls eerste momenten op te halen. We vonden het ook heel erg leuk dat we nog quality time alleen met Claire hadden. Claire haar laatste dag lekker op het strand geweest, zodat ze enigszins uitgerust terug kon gaan naar het drukke gezinsleven. Dit keer was het al helemaal bizar om afscheid te nemen. Claire ging bij een mannetje achterop een scooter naar het vliegveld, maar dit was zo snel geregeld dat het echt ineens ‘oké nu moeten we afscheid nemen’ was. Met een heel vreemd gevoel om dit snelle afscheid gingen we even ergens een fruitshake drinken. Nu waren we weer met z'n tweetjes terwijl de ouders ook nog in het land waren! Zij waren deze dag al naar het noorden gereisd waar wij de volgende dag ook naartoe zouden gaan.

Lovina
Wij hadden voor 3 dagen een scooter gehuurd. Het duurde een paar uur om van het zuiden naar het noorden te rijden, door het drukke zuidelijke verkeer en de hoge noordelijke bergen. Maar hier in het noorden was de tocht alleen al erg mooi. Toen we bij de ouders aankwamen gingen we eerst op het strand lunchen, we hadden een hoop bij te kletsen van de afgelopen paar dagen! Erg leuk om te horen hoe de ouders zichzelf perfect gered hadden in de Aziatische gekte! Hierna lekker in het zwembad plonsen en voor de zonsondergang gingen we weer terug naar het mooie, zwarte vulkanische strand. ’s Avonds konden we gezellig bij het zwembad zitten met een biertje. Het was ook fijn dat we ook met de ouders wat quality time hadden om ook met hen rustig bij te kletsen buiten de grote groep om.
De volgende dag gingen we per scooter de mooie natuur verkennen. Hier deden we een wandeltocht langs ongelooflijk mooie watervallen. De terugweg wilden we via de bergen gaan omdat Sander en ik die weg de dag ervoor zo mooi hadden gevonden. Halverwege stopte papa z'n scooter ermee en toen Sander naar Wim reed stond ook hij stil langs de weg. Deze weg was toch iets te steil voor de scootertjes. Maar gelukkig is het hier niet moeilijk om een mooi stukje natuur te vinden, dus hadden we even goed een erg mooie tocht. Bij het hotel aangekomen even een lekkere duik in het zwembad maar na het eten gingen we op tijd slapen. De volgende dag zouden we met zonsopgang het bootje op gaan om dolfijnen te kijken! Jezus en of we dolfijnen gezien hebben zeg!! Overal popten ze op en soms zag je scholen van wel honderd bij elkaar! Erg mooi en bijzonder om te zien, een leuke ochtend! Hierna gingen we weer terug naar het zuiden. Ditmaal naar Jimbaran. Als lunch hadden we onderweg allemaal tropisch, aparter, fruit gekocht wat we lekker vanuit de bar in het gigantische zwembad op konden eten. Waarin we de rest van de middag in bleven spelen! Jimbaran staat bekend om de leuke restaurants op het strand. Dit was dan ook een leuke avond!
De volgende dag maakten we een dagtripje naar Kuta. Sander, Karin en papa speelden in de gigantisch hoge golven terwijl Wim, mama en ik veilig in het ondiepe bleven, voor de wasmachines! En daarna lekker op het strand zitten genieten van alles wat er om ons heen gebeurde, inclusief een bizar gevecht! Ook Karin, de waterrat, wilde leren surfen! Sander vond het natuurlijk helemaal niet erg om met haar mee te doen! Hierna snel een hapje eten voordat het voor ons alle 6 tijd was om verder te vliegen. De oudjes naar huis en wij naar Taiwan. Wij hadden expres een vlucht een uur later dan de oudjes gekozen, maar zij hadden vertraging en na een hoop verwarring en nadat we al 3 keer afscheid genomen hadden stonden we weer voor hun neus! Uiteindelijk vertrokken wij nog eerder en konden zij ons uitzwaaien ipv andersom!

Met een vreemd, voldaan en gelukkig gevoel stapten we in het vliegtuig richting Taiwan. Deze 3 weken waren zeker een van de leukste weken van onze hele reis! We hebben optimaal genoten en het voelde voor ons ook echt aan als een vakantie tijdens de reis! We hebben natuurlijk super leuke dingen gedaan, maar al hadden we niks gedaan het was gewoon fantastisch om in het gezelschap van onze familie te zijn die helemaal voor ons hierheen gevlogen zijn! Het pakte ook perfect uit dat we met iedereen apart ook nog wat quality time konden hebben en echt lekker bij konden praten! Oja en de bruiloft was natuurlijk ook een hoogte puntje!!


Inmiddels zijn we al in Taiwan en de Filipijnen geweest en zijn we alweer terug in Indonesië! Maar dat komt allemaal de volgende keer, ik wilde van deze fantastische weken niks achterwege laten dus dit verhaal is al weer veel te lang!
Heel veel liefs van mevrouw en meneer van Reeuwijk