Taiwan en de Filipijnen

Taipei, Hualien, Taitung, Green Island, Taipei, Neihu
Manila, Coron, CYC, Coron, Boracay, Oslob, Bohol, Cebu Mactan

Taiwan en de Filipijnen, beide super leuk!

Hallo allemaal,

Ik was gebleven bij het punt dat we afscheid hadden genomen van onze familie. We waren weer helemaal met z'n tweeën, dus was onze huwelijksreis begonnen! Dit hebben we uitbundig gevierd met een tussenlanding in Kuala Lumpur van 12 uur en dus een nacht op de grond op het vliegveld geslapen. Echte luxe op onze huwelijksreis dus!

Taiwan
's Morgens de volgende vlucht door naar Taiwan. We landden in de hoofdstad, Taipei. Super leuke stad en wat een verschil nadat we een jaar in zuid Azië geweest waren! Alles is technologisch en electronisch. De wc spoelt automatisch door zodra je je billetjes een klein beetje omhoog haalt. Iedereen heeft elektronische bewegende naamkaartjes ipv papieren. Overal om je heen zie je 's avonds lichtjes flikkeren. Je hebt alleen maar liften en roltrappen. In ons hotel kon je iedere deur alleen met een pasje electronisch openen en zoefde er een robotstofzuiger over de vloer. Niemand staarde ons aan of vroeg aan ons om met ons op de foto te gaan, ze lieten ons gewoon in onze waarde! Dit komt ook doordat iedereen continue met het hoofd in de telefoon zit, op straat is iedereen gewoon films aan het streamen! Je hebt dan ook overal publiekelijke WiFi. Niemand spreekt Engels, alleen maar Chinees. En ze zijn ook niet gewend om Engels te spreken dus met handen en voeten kunnen ze ook niet communiceren (dit geldt alleen voor de rest van het land, in Taipei spreken ze wel Engels) Wat een compleet andere wereld, in ieder opzicht! Een hele leuke afwisseling na het arme Azië waar we een jaar in geweest zijn.
Een nadeel is dat wij dus een jaar lang gewend zijn geraakt aan het goedkope Azië en dat Taiwan daar zeker niet onder valt. Wij vinden een bed op een slaapzaal voor 20€ per persoon erg duur. Maar hier vonden we onze weg wel in. Zo aten we bijvoorbeeld voornamelijk bij de 7/11. Een supermarkt waar je allemaal kant en klare magnetronmaaltijden kan eten. Niet echt gezond natuurlijk, maar het scheelt heel veel geld!

Taipei
De eerste dag hadden we echt even nodig om bij te komen van de fantastische vakantieweken met de familie. Hiermee konden we dus meteen genieten van de super goede WiFi! En we vonden het gewoon alleen al super leuk om door deze mega stad rond te lopen met alles alleen maar in het Chinees. We genoten echt van het sfeertje wat hier hing en keken onze ogen uit!
De volgende dag gingen we naar de Taipei 101! Woow! Wat een mega mega gebouw is dit zeg! 508 meter hoog in typhoon en aardbeving gebied! Echt heel bizar! Met de snelste lift ter wereld kun je met 60,5 km/u naar de 98e van de 101 verdiepingen. Alleen dit is al attractie waardig! Je ziet het lampje naar boven schieten terwijl je oren ploppen! Boven aangekomen is alles ultra chique. Met schitterende Panorama uitzichten over de gehele stad. Nu kun je goed zien hoe Taipei in een vulkaan gebouwd is en hoe dichtbij de prachtige groene natuur eigenlijk wel niet is. Maar de grote bol, Tuned Mass Damper, is natuurlijk wel heel erg bijzonder. Deze zorgt er met zijn contra gewicht voor dat het gebouw stil blijft staan tijdens een aardbeving. De ruim 800 ton wegende bal gaat dan bewegen op z’n hydrolische dempers waardoor hij de klappen van de aardbeving op vangt en hij hiermee dit miljoenen gebouw, 2 miljard dollar wel te verstaan in stand houdt. Wat een technologie!! Maar behalve dat dit om al deze feiten zo bijzonder is, is het ook echt een mooi gebouw. Het is gebaseerd op Bamboo. We zijn dus de elephant mountain opgelopen om vanuit hier een schitterende zonsondergang te zien met de Taipei 101 goed in beeld. Zodra het donker is zie je alle miljoenen stadlichten heel mooi. Sander was helemaal bovenop een rots geklommen voor de perfecte timelaps!
Wat dit gedeelte van Azië zo leuk maakt zijn ook de mensen. Hoe ze zich kleden en gedragen. Echt zo typisch voor dit gedeelte van Azië. Het is dus erg leuk om hier 's avonds rond te lopen en de ogen uit te kijken. De volgende morgen brachten we daardoor een bezoek aan het creative park. En 's middags hadden we de trein verder, naar Hualien.

Hualien
Met de trein door de mooie natuur van Taiwan kwamen we aan in Hualien. Hier heb je Taroko George. Dit is een nationaal park waarbij je heel goed het ontstaan van Taiwan kan zien. Door de aardbevingen is de zee bodem helemaal naar boven geduwd totdat er een land ontstaan is. Dit was eerst dus allemaal koraal. Door de duizenden jaren heen is dit koraal gaan verstenen en nu is het marmer. Dit park is dan dus ook helemaal van marmer. Super vreemd om de bergen en de rivier gemaakt van marmer te zien. Heel erg mooi. Dit is natuurlijk een toeristenattractie geworden maar de Chinezen geven hier een andere invulling aan dan wij dit zouden doen. Wij vinden het leuk om een grote wandeltocht door dit park te maken. De Chinezen gaan met grote toerbussen door het park rijden, maken om de zoveel tijd een stop, iedereen maakt een selfie en weer verder naar de volgende stop.
De rest van de oostkust wilden we met de fiets afleggen. Dus gaan we naar een Giantshop om een fiets te huren voor de volgende dagen. Hier stonden zo’n 100 fietsen klaar voor de verhuur maar er was een wachtlijst van een maand om ze te huren. Maar wij wilden de volgende dag gaan, wat verderrest in Azië altijd mogelijk is. Maar nu was er echt helemaal niks mogelijk, geen optie om in de maand nog een fiets te huren, echt helemaal niks mogelijk. Oh maar we konden wel gewoon ergens anders heen gaan waar we ze voor de volgende dag konden huren, het blijft dus toch nog gewoon Azië! Alles was geregeld, we konden ze de volgende dag ophalen, om 5 uur zouden ze open gaan. Tenminste, dat begrepen wij uit de gebarentaal die de man maakte door 5 vingers op de steken. Komen we daar de volgende morgen aan, zegt iemand nee niet om 5 uur, om 10 uur en doet twee keer 1 hand met vijf vingers. Heel logisch natuurlijk. Zo is het soms niet altijd even handig om in Taiwan te reizen als je geen Chinees spreekt. Maar goed, een paar uur later dan gepland waren we dan toch onderweg met de fiets. Onze tassen hadden we op de trein gezet en die zouden we 4 dagen later in de zuidelijkste stad weer terugzien.

Oost-kust
Het begin van de tocht was erg zwaar, alleen maar berg op fietsen. En ik kwam erachter dat ik fietsen in de bergen niet leuk vind. Met alle moeite met 5 kilometer per uur de berg op ploeteren om vervolgens doodsangsten uit de staan als je met 50 kilometer per uur, knijpend in de rem, naar beneden vliegt. We hadden gehoord dat de oostkust de mooiste natuur heeft van Taiwan, en het was werkelijkwaar erg mooi. De hele weg was een grote klif, super mooi! Toen het donker begon te worden zochten we naar een geschikte plek om te kamperen. Een verlaten paviljoen aan het water was dus perfect. In het dorpje was nergens iets te eten, uiteindelijk vonden we iets waar we een paar dubieuze worstjes konden eten. ’s Avonds kampvuurtje waardoor Sander ’s morgens koffie kon maken met de lege blikjes bier. Na een koekjesontbijt gingen we weer verder. Gelukkig was de rest van de tocht niet meer zo bergachtig. Na de moderne gekte in Taipei was het ook heel leuk om door de kleine dorpjes te fietsen, die bij lange na niet zo rijk zijn als Taipei. Maar wel erg leuke vissersdorpjes.
De tweede avond hadden we een erg mooi plekje op het strand tussen de rotsen gevonden om te kamperen. In een supermarktje eten gekocht om bij het kampvuurtje te koken. Nadat we twee nachten erg veel geluk gehad hadden dat we niet in de regen gehangen hadden met onze hangmatjes, leek het ons toch beter om de laatste nacht in een hotel te slapen. 5 minuten na dat besluit begon het te stortregenen. De vierde dag kwamen we aan in Taitung, hier konden we de fietsen afgeven en de tassen op het treinstation ophalen.

Green island
De volgende dag met de boot naar Green Island. We hadden over deze boot hele slechte verhalen gehoord dat werkelijk waar iedereen ziek wordt, zo ruig gaat de tocht. Wij gingen dus mooi buiten op het dek zitten in de wind en zagen in plaats van kotszakjes dolfijnen!
Met de scooter een rondje om dit mooie eilandje. Hele mooie natuur overal. Op het uiterste puntje waaide het zo suuuper hard dat je verticaal tegen de wind in kon liggen. ’s Avonds een heerlijk relax avondje in de natuurlijke hotsprings, een van de weinige hotsprings uit zee water.
De volgende dag langs de oude gevangenis. Dit eiland was vroeger namelijk een politieke gevangenis. Indrukwekkend om te zien wat ze met de mensen deden die simpelweg een andere mening hadden. Zij werden op dit eiland gedropt en moesten hier zelf alles runnen.

Taipei
Terug op het vaste eiland pakten we de trein terug naar Taipei. Sander z’n schoonbroer, Sander, was namelijk heel toevallig in dezelfde tijd in Taiwan als wij daar waren! En Taiwan is de grote van Nederland, dus in zo’n klein landje is het erg makkelijk om ons plan aan te passen om hem te kunnen zien! Echt heel erg leuk om Sander weer te zien! Hij kon mooi gelijk alles persoonlijk over de geboorte van Janne vertellen. Wel erg vreemd dat we Sander nu al voor de tweede keer dit jaar zagen en Eveline natuurlijk helemaal niet! ’s Avonds gezellig een terrasjes opgezocht, dat dit een homobuurt bleek te zijn mocht de pret niet drukken. Buiten dat het erg gezellig was om Sander weer te zien was het ook erg fijn om elkaar weer in het echt te spreken. Wij vonden het natuurlijk heel erg dat we de gehele zwangerschap en geboorte gemist hadden en zij onze bruiloft. ’s Avonds in een heerlijk bed van Sander z’n luxe hotel geslapen! Overdag moest Sander gewoon werken maar ’s avonds konden we voordat hij weer terug moest vliegen nog lekker samen uit eten gaan. Koreaanse barbecue, erg lekker!

Neihu
Aangezien accommodatie duur is in Taiwan en we ook niet zo goed wisten welke dingen we allemaal nog wilden doen in onze laatste week, wilden we couchsurfen eens een keer uitproberen. Een leuk stel gevonden, zij een Taiwanees hij een Brit. Zondags met hen naar het Yangmingshan nationaal park geweest. Met lekkere hotsprings als afsluiter. Verder hebben we vanuit Taipei uitstapjes gemaakt naar alle bezienswaardigheden in het noorden. Zo is er in Yeliu een trekpleister waar de zee allemaal vreemde rotsformaties gecreëerd heeft. En naar Jiufen en Jinguashi, twee goudmijndorpjes. Overal waar je komt is de natuur even mooi.
De laatste dag zijn we terug naar de stad zelf gegaan om hier lekker doorheen te struinen met alle gekte en nog te genieten van de 7-11 en Starbucks.
Daarna was het tijd om naar de Filipijnen te vliegen!


Filipijnen
Manilla
We kwamen midden in de nacht aan maar dat maakte helemaal niks uit want deze stad, of eigenlijk dit hele land, slaapt nooit! Wij zaten in een heel arm gedeelte van de stad, overal kinderbedelaars en prostituees. We hadden hier iemand uit Polen, Mateusz, en een man van 68 jaar uit Quebec, Gerald, leren kennen. We zaten 's avonds met z'n vieren op een terrasje, Gerald werd gemasseerd, Mateusz was aan de praat geraakt met en prostituee. Terwijl wij dit allemaal aan het aanschouwen waren, waren we erg druk bezig om al de smekende kinderoogjes te negeren, hartverscheurend! Uiteindelijk eindigden wij met die prostituee in een andere bar om een potje poolbiljard te spelen. Interessant om haar verhaal over haar leven en werk te horen, triest hoor!
Aan het einde van de straat in deze arme wijk staat ineens een mega winkelcentrum met de duurste spullen! Hier zijn ze heel katholiek, dus voor de verandering wel een keer leuk om overal kerken te zien!
Met z'n vieren namen we de grote boot naar Palawan. 16 uur, een groot feest. Je had je eigen bed en verder rest was alles op de boot met 's avonds zelfs een heuse karaoke! Gerald, die oude Canadees begreep alles niet zo goed en had nog steeds niet door dat de boot het vervoermiddel was naar een ander eiland. Hij dacht dat dit de activiteit was en vermaakte zich uitermate. Toen we er af gingen begreep hij er niks van en namen we hem maar op sleeptouw mee.

Coron
Coron is het bovenste eiland van Palawan met overal super mooie eilandjes. Hier deden we dus een boottocht langs alle mooie plekjes. Bizar mooie natuur en een erg leuke dag. Gerald had nog nooit gezwommen, dus gaven we hem wat zwemles! Hij vond het fantastisch!
De volgende dag gingen we duiken. Je hebt hier hele mooie gezonken oorlogsschepen. We waren dus erg blij dat we in thailand ons advanced duikbrevet gehaald hebben! Heel erg mooi en bizar om deze grote schepen op de bodem te zien liggen. Bij de tweede duik waren we op 30 meter diepte in het wrak, toen mijn zuurstofregulator ineens kapot was. Je hebt altijd een reserve bij je maar deze deed het niet. Dus daar zat ik dan, op 30 meter diepte in een heel doolhof in het wrak waar ik niet zomaar uit kon komen zonder zuurstof! Ik trok de divemaster dus aan z'n flipper maar hij kreeg zijn reserve regulator niet uit de knoop, uit paniek gaf hij toen maar zijn eigen regulator omdat ik al enkele minuten zonder zat. Nu had hij tijd om mijn reserve regulator te maken en konden we allebei weer ademhalen. Sander zat al die tijd in de deuropening van de gang en zag dat er van alles aan de hand was, maar kon niet dichter bijkomen. Gelukkig kon de divemaster me goed rustig houden en konden we de super vette duik gewoon nog helemaal afmaken. We moesten door allemaal kleine gangetjes en openingen om steeds weer wat bijzonders van het schip te zien. Zo kwamen we in een luchtvak uit. Op het moment van zinken is hier lucht in opgesloten. Je komt dus midden in het schip boven water. maar je moet wel je zuurstofregulator in houden omdat deze lucht dus al zo'n 70 jaar opgesloten zit! Heel erg bizar.
De derde en laatste duik was een wrak die helemaal schuin verticaal lag en je een kant vanaf het oppervlak al kon zien. Deze was vooral aan de buitenkant mooi, helemaal bedenkt met kleurrijk koraal.

CYC
Wij vonden het wel weer tijd voor een kampeertripje met z'n tweetjes. 's Morgens eerst naar de markt om eten in te kopen. We hadden wel nog onze gril van vietnam maar geen pan. Dat is wel weg handig om rijst te koken. Bij het afval zagen we een heel groot blik staan, perfect! Met alle provisie gingen we naar de kano verhuur plaats. De stroming stond verkeerd dus we konden met zoveel spullen, 12 liter water, niet op een gammel bootje de eilanden oversteken. Dus brachten twee lokale jochies ons met een bootje naar een onbewoond eiland. CYC, Coron youth club, in de weekenden komt hier jeugd voor feestjes en overdag komen hier toeristenboten het ongelooflijk mooie eilandje bewonderen. Wij hadden hier onze hangmatten opgehangen en er een gezellig plekje van gemaakt. Rond 4 uur vertrokken alle boten en hadden we het eiland voor onszelf. Maar toen kwam er een boot terug, er was een Nederlands stel die een georganiseerde kampeertrip deed en die hier ook een nachtje bleven slapen in een tentje. Gezellige Amsterdammers, dus zo hadden we onverwachts een hele leuke avond samen. Het meest onverwachtse was toen Sander ging plassen in de zee en er ineens miljoenen lichtgevend plankton opgloeide. Dus gingen we in een echt paradijs zwemmen. Boven ons miljoenen sterren, onder ons miljoenen lichtpuntjes plankton en her en der vlogen nog wat vuurvliegjes. Echt een euforisch moment!
's Morgens de dag beginnen met een vuurtje maken voor koffie en ontbijt: rijstepap met bananen. Dit moesten we niet alleen voor ons tweetjes maken, er zijn hier ook twee honden en een kat op het eiland! Hele lieve beestjes, maar geen idee wat ze daar kunnen drinken. Ze waren iedere keer dan ook helemaal door het dolle heen als wij ze een bakje water geven. Voor de kat konden we nog wel een reden bedenken waarom die hier gedumpt is, er zijn namelijk ook ratten op het eiland om deze populatie dus in toom te houden. Maar de honden geen flauw idee waarom, maar ze lijken hier een goed leven te hebben en veel gelukkiger dan de honden die in de steden wegkwijnen bij het afval. Ze zien er gezond uit en krijgen genoeg aandacht van alle toeristen die op het eiland aankomen. De honden lijken het eiland dan ook absoluut niet te willen verlaten, de kat daarentegen lijkt hier minder gelukkig. Ook zij krijgt genoeg aandacht, als ze honden niet in de beurt zijn. Zodra ze samen op het strand zijn jagen de honden haar de boom in totdat ze zich weer schuilhoudt in het bos. Als ze de kans krijgt staat ze dan ook bij de boten te miauwen dat ze weg wilt van het eiland.
De rest van de dagen zijn gevuld met vissen, eten klaarmaken, hout zoeken, vuur maken, zwemmen. Overdag kwamen er dus veel toeristen langs die zich allemaal afvroegen wat wij daar in godsnaam allemaal aan het doen waren.
We hadden gepland om drie dagen hier te blijven. De laatste dag kwamen we erachter dat we heel makkelijk met onze kano naar een dorpje konden peddelen waar een klein winkeltje is. Hierdoor besloten we wat extra water en groenten te kopen en nog een nacht te blijven. We vonden het veel te leuk en veel te genieten om al weer weg te gaan.
Na vier dagen in de hangmat geslapen te hebben wilden we toch wel weer een normaal bedje en al het zand en zout van ons afspoelen, dus peddelden we weer terug naar Coron. Aangezien al het water nu op was konden we makkelijk de oversteek maken met onze gammele kano.

Coron
Na een heerlijke douche en heerlijke nacht geslapen te hebben werden we de volgende dag helemaal fris wakker, na een overheerlijk ontbijtje hadden we voor de volgende dag weer een duikdag geboekt. Maar dit plan moest ‘s avonds gewijzigd worden. Er was een typhoon op komst. We waren dus maar net op tijd van het kleine eilandje af toen de hemel compleet open brak. In no-time stond de straat tot je knieen vol met water. De weg liep een beetje afwaarts en werd al snel een ware waterval. Wij hadden bij ons hotel een binnenplaatsje waar we de regen mooi konden bekijken. Je zag echt de typhoonbeweging in de regen terug. De regen ging met volle kracht naar links en in een keer keerde die om en ging die vol naar rechts. Je hoorde overal ook de daken, de golfplaten, los komen. Buiten dat heeft deze typhoon gelukkig geen ernstige schade aangericht. Hierdoor zaten we wel drie dagen vast op het eiland. Geen boten of vliegtuigen gingen meer. Voor ons was dit niet zo’n probleem, we vonden een paar dagen niks doen wel lekker en we hadden meer dan genoeg dingen om bij te werken dus we vermaakten ons wel. Maar er was ook bijna geen stroom dus de laatste dag toen alles helemaal leeg was, was het ook wel weer mooi geweest.
Hierna konden we dan alsnog gaan duiken. We zouden weer de hele dag met de boot weg gaan om drie duiken te maken. De eerste en de laatste duik gingen om het super mooie, kleurrijke koraal. De tweede duik was de meest bijzondere. Vanuit de boot moesten we naar een eilandje zwemmen en met de gehele duikuitrusting aan een heuveltje op en af lopen. Om hier in een meer aan te komen, barracuda lake. Die z’n naam gekregen heeft omdat er, volgens de legende, 1 gigantisch grote barracuda rond zwemt. Maar het bijzondere aan dit meer is dat de bovenste laag koud, zoet water is. De onderste laag is vulkanisch, 40 graden en zout water. Op 12 meter diepte is er een thermische lijn waar het water elkaar aanraakt maar niet mixt. Je ziet dan een blurrie lijn. En dan ga je van kraak helder water naar ook super helder water maar wat door de hoge temperatuur een beetje blurrie-achtig is wat je ook ziet in een pan met kokend water. Als je op deze lijn zwemt en je ene hand omhoog houdt en de andere omlaag dan voel je dus echt duidelijk dat je in twee verschillende wateren zwemt. Het zoute water is dus gewoon echt zo heet als een jacuzzi en vond ik naar een tijdje ook niet meer fijn, het is gewoon echt te heet dat je er misselijk van wordt. Buiten dat deze duik heel erg bijzonder is door het waterverschil is het ook bijzonder door het landschap wat je ziet. Het hele eiland is een grote rotsformatie die uit de grond geboord is. Dit geeft boven water een heel erg mooi plaatje, maar onderwater is dit precies hetzelfde landschap. Heel mooi om te zien dus. Er zwemt bijna geen vis, maar de vis die er zwemt zijn zoetwatervissen die wij in ons aquarium hadden en natuurlijk nog nooit tijdens een duik gezien hadden. Buiten dat deze duik in alle opzichten compleet anders is dan alle andere duiken, is het ook echt een super leuke duik. Een letterlijke fundive. Er is van alles wat je onder water kan spelen. Op de bodem is het zand heel erg los waardoor je zo je gehele arm tot aan je schouders in kan steken. Onze dive master nam een ‘aanloopje’ en schoot zo onderste boven de bodem in totdat z’n gehele gezicht tot aan z’n schouders verdwenen was. Op een ander stuk zijn stenen op de bodem. Hier deden we onze flippers uit en hier konden we rondlopen alsof je zwaartekrachtloos op de maan loopt.
Na deze zeerbijzondere duikdag waren we eindelijk klaar om Coron te verlaten en weer verder te gaan. Met de boot, bus, boot en boot kwamen we 24 uur later aan in Boracay.

Borocay
Dit kleine eilandje is misschien wel de meeste bekendste plaats van de Filipijnen, in ieder geval zeker de meeste toerischtische plaats. En met een reden. Wat een ontzettend mooi strand! Parelwit zacht zand in een azuurblauwe zee. Een hele gezellige boulevard met allemaal winkeltjes, restaurantjes en barretjes. De rand van het strand staat vol met palmbomen en terrasjes. De horizon is gevuld met zeilboten. Overal op het strand zijn mensen zandkastelen aan het maken omdat dit zand hier perfect voor is. Kortom: het perfecte vakantiestrand. Mateusz en Gerald waren hier al eerder naartoe gekomen en die zagen we hier weer. Hier heerlijk een paar dagen genoten voordat we weer verder gingen met een 38 uurse boot en bus combinaties. Mateusz bleef op Boracay en wij namen die oude Gerald mee op sleeptouw. Hij wilde graag naar Cebu en daar zouden wij ook langskomen. ’s Morgens om 7 uur bij de haven afgesproken, maar om half 8 nog steeds geen Gerald. En hij zou nooit te laat komen, dus toen gingen we toch maar alvast terug naar het vaste land. Het eerste wat we hoorde toen we daar aan kwamen was het Franse scheldwoord wat hij bij iedere zin zegt. Verstrooid als hij is, was hij ongelooflijk blij dat wij hem gevonden hadden en zijn zenuwslopende uur dat hij al hier was voorbij was. Bij aankomst in Cebu hebben we hem op de boot gezet waar hij naartoe wilden en pakten wij de laatste bus.

Oslob
De volgende bestemming was niet om de mooie natuur of leuk stadje, dit was om wat er in het water zwom. De walvishaai! De 8 meters lange haaien komen hier tijdens hun migratie langs gezwommen en in plaats van dat de vissers ze doden omdat ze hun aas op eten hebben ze iets anders bedacht om er geld mee te verdienen. Het is nu een gigantische toerischtische trekpleister geworden, waardoor Sander er totaal geen zin in had. Maar het is natuurlijk ontzettend bijzonder om dit gigantische wezen, de grootste vis van de zee, te aanschouwen. De lokale bevolking verdiend hier schoftig veel geld mee, maar dat ze ze nu voeren is natuurlijk beter dan vermoorden. Iedereen waarschuwde ons van te voren al over de irritante Chinezen die niet kunnen zwemmen die je constant in het gezicht trappen, maar hoeveel Chinezen er ook om ons heen aan het spartelen waren, ik heb er geen een gezien. Ik had alleen maar oog voor de gigantische beesten die op nog geen meter van me verwijderd waren. Wat een ongelooflijk grote bakbeesten die zo rustig en vredig rondzwemmen om wat plankton naar binnen te zuigen. Als ze hun bek, van een meter doorsnee, open maken dan zie je hoe al het water met de plankton naar binnen gezogen wordt. Heel erg gaaf om hier tussen deze ‘gentle giants’ te snorkelen.

Bohol
Na een paar uurtjes varen waren we op onze laatste bestemming aangekomen, Bohol. Het eiland van de chocolade heuvels en de tarsier aapjes, spookdiertjes. Wij verbleven op Alona beach, hier hing een super relaxt sfeertje en het was dan wel geen Boracay, het is toch de Filipijnen en hier is ieder strand super mooi. Hier hebben we dan ook niet heel veel meer gedaan dan met de frisbee overgegooid. Sinterklaas is hier ook nog langs geweest om wat in onze slippers te leggen met lekkere Nederlandse pepernoten die we van mama hadden gekregen.
Ook hier zagen we Gerald weer. Hij was hier niet de enige westerse oudere man. We waren in een barretje wat aan het drinken en hier raakten we aan de praat met een oude man met een lange witte baard. Na zijn biertje zij hij dat hij zich even thuis ging omkleden en kwam even later terug als de kerstman! Ieder jaar scheert hij na kerstmis zijn baard af en laat het dan vanaf januari weer groeien zodat het in september weer mooi lang is. Hij heeft zelfs op Koh San road, Bangkok, een identiteitskaart laten maken als de kerstman. Als kerstman gaat hij overal in de Filipijnen alle scholen en andere plekken waar kinderen of andere gelovigen zijn om cadeautjes te geven. Hier op het strand liep hij dus ook het hele strand af om iedereen een kleinigheidje te geven, iedere avond was zijn zak leeg. Als rijke Amerikaan had hij toch een mooi doel voor z’n geld gevonden en hij genoot er zelf ook met volle teugen van alle blije kinderen die versteld stonden dat de echte kerstman hun echte cadeautjes kwam brengen.

Cebu, mactan
Het vliegveld van Cebu is op het kleine eilandje Mactan. Bij aankomst kwamen we aan de praat met een Filipijns stel en hier hadden we een hele gezellige laatste avond mee in de Filipijnen.
Hierna vlogen we weer terug naar ons trouwland, Indonesië. Hiermee was onze ‘huwelijksreis’ dus afgelopen. Deze sloten we dan ook weer net zo uitbundig af als we hem begonnen waren, slapen op het vliegveld. Dit keer voor 27 uur en niet op een vloerkleedje in een afgezonderd hoekje maar op de betonnenvloer waar we ’s morgens weg gestuurd werden doordat ons muggennet het zicht van de bewakingscamera versperde.
In het volgende verhaaltje komen onze meest extreme ervaringen in Papua met de echte oermens. En onze tweede kerst en oud op nieuw in Azië.


Heel veel liefs van Sander en Lynn van Reeuwijk