Australië

Margaret River

Over ons normale leventje in Australië.

Hallo allemaal,

Het vorige verhaaltje was ik geëindigd met de baan die ik gekregen had in Margaret river. Dag 3 verhuisden we dus al naar een super mooi huisje waar we een half jaar zullen blijven.
Het is een gezin met twee jongens, 2 en 4 jaar. Moeder komt uit Engeland. Vader in Engeland geboren, opgegroeid in Australië. Eind 30 en erg aardig. Zij hebben 8 hectare grond waar een prachtig huis op staat. Hiernaast staan twee kleine huisjes, eentje is voor ons.
Suuuuper genieten om weer een eigen huisje te hebben na 16 maanden in hostels geleefd te hebben, in hangmatjes geslapen te hebben of in hutjes in de rimboe en van hot naar her te gaan. Het is een erg luxe huisje met alle verzieningen erop en eraan, van airco tot aan verwarming(wat hier uitzonderlijk is) en van een grote luxe, echte Australische barbecue op de veranda tot aan een bubbelbad. Aan de achterkant van ons huisje loopt de tuin nog helemaal mooi door en hier zitten we afgezonderd van de rest van de familie. Met dicht bij ons de weide van de pony’s en schapen.

Ze hebben 2 shetland pony’s, 2 schapen, kippen en eenden. Deze moet ik zo nu en dan ook verzorgen. Dat houdt in ’s morgens de kippen en eenden voeren, lekker verse kippen en eenden eitjes verzamelen. ’s Middags ook de pony’s en schapen voeren en het eendenbad vervangen. Ik doe dit een paar keer per week en vind dat erg leuk. Meestal doe ik het samen met Sander omdat hij het ook heerlijk vindt om relax tussen de dieren rond te lopen en hij is altijd op zoek naar verse groente wat weer rijp is wat hier ook verbouwen wordt. Lekker cherrytomaatjes snoepen en veel verse groenten en fruit uit eigen tuin! Een van de pony’s heeft een ziekte en moet iedere dag medicijnen krijgen, dat is vaak een strijd om haar dit te geven, zij vindt ons niet zo leuk en rent zo hard mogelijk van ons vandaan. Maar we hebben onze trucjes wel gevonden. De schapen zijn gewoon hilarisch. De uitdrukking domschaap is er niet voor niks. We lachen altijd om hoe klunzig het eruit ziet hoe zij rennen en hoe ze tegen elkaar op beuken. De eenden zijn erg grappig als ze vers water in hun badje krijgen. Van blijdschap liggen ze spetterend in het water te spartelen. En een keer per week, moet ik ook met de pony’s wandelen. Hierbij gaat Sander ook vaak mee, niet dat het er erg stoer uit ziet met zon kleine ‘pony’ rond wandelen.

Mijn rol als nanny is niet zoals je in gedachte hebt erbij. De ouders zijn allebei altijd thuis. Twee keer doordeweeks ben ik daar in huis als de moeder gaat sporten om wat met de jongens te spelen, ze in bad te doen en het avondeten. 1 oppasavond wat hetzelfde is maar ze dan ook naar bed brengen en de zondag is wisselend, ene keer met ze naar het strand en daar spelen, of thuis met ze spelen of ook weer helpen met het hele avondritueel. De moeder is behoorlijk gestresst en de vader kan natuurlijk niet helpen dus ze vragen me regelmatig op andere momenten ook om even een paar uurtjes te helpen met het avondritueel van bad en eten. Het zijn hele lieve kindjes maar kunnen ook hun moeilijke buien hebben. Als ik alleen met ze ben dan luisteren ze over het algemeen een stuk beter. Zo is het bij mij appeltje eitje om ze in bed te leggen, waar de ouders zelf iedere avond strijd moeten voeren. Het is ook echt een groot verschil om op deze manier te helpen in de opvoeding, in een thuissituatie, dan als leerkracht. Als leerkracht zeg je makkelijk dit zijn de regels op school einde verhaal. Nu is het soms lastig dat de ouders andere regels hanteren dan ik zou gebruiken waar je toch achter moet staan wat het niet altijd even makkelijk maakt. Maar over het algemeen zijn het lieve kindjes, die van 4 vindt het altijd erg leuk om met mij te spelen en die van 2 vindt het heerlijk om op mijn schoot te kruipen om boekjes te lezen. En ze zijn beide altijd erg blij en enthousiast om Sander en mij te zien. Ze vinden het ook erg leuk om in ons huisje te komen spelen. Dus ze komen hier regelmatig binnen stormen.

De ouders hebben tijdens een trip door Australië een ongeluk gehad waarbij de vader zijn nek heeft gebroken. Vanaf zijn schouders is hij compleet verlamd en ook z’n armen werken niet echt goed. Ik moet hem 1 keer in de week uit bed halen. De andere ochtenden worden door andere verzorgers ingevuld waarbij er regelmatig iemand uitvalt en ik dus meer ochtenden in de week werk. Dit uit bed halen duurt zo’n 3 uur met alles erop en eraan, douche, aankleden, fysio-oefeningen doen, ontbijten en alles op ruimen. Er zijn dus een hoop medische handelingen die ik meteen bijgeleerd heb. Deze verzorgende taken verdienen dan ook het meeste.
4 keer per week moet ik hem ´s avonds naar bed brengen. Hij belt dan als hij wil gaan slapen en hier ben ik ongeveer een kwartier mee bezig.
Verder komt het regelmatig voor dat de vader iets moet doen in het dorp, naar de sportschool voor speciale oefeningen, naar de kapper, iets kopen. Dan vraagt hij mij mee en moet ik hem dus overal naartoe rijden. Ik breng dus veel tijd met hem door dus het is heel erg fijn dat het een leuk iemand is! We kletsen altijd erg veel en het is gewoon gezellig!

Eens in de twee/drie weken moet de vader naar Perth om speciale oefeningen te doen. Ik moet dan mee om hem overal naartoe te rijden en te verzorgen. Op dinsdag rijden we dan 4 uur naar Perth toe, naar de sportschool. Nadat hij hier 2 uur lang oefeningen gedaan heeft rijden we naar hun huis in Perth. Buiten het gigantische huis wat ze in Margaret River hebben, hebben ze ook nog een enorm mega groot en suuper mooi huis in Perth! Voorzien van alle voorzieningen, inclusief zwembad en natuurlijk op de perfecte lokatie. Gewoon voor erbij. Ook hier hebben ze in de tuin een extra huisje waar ik kan verblijven. Normaal gaat hij op donderdag weer terug, maar ik heb tot nog toe bij iedere keer gehad dat we een hele week daar blijven en dat de moeder met de kinderen het weekend ook daarheen komt.

In de vier maanden die we nu intussen al hier zijn, is de moeder met de kinderen voor een paar weken op vakantie geweest naar Engeland. Dat hield voor mij dus in dat al mijn diensten met de kinderen vervielen, maar de volledige zorg voor de dieren op me moest nemen. Ook kwam er voor de vader bij dat ik iedere dag extra voor de lunch, avondeten en naar bed brengen moest zorgen. Als hij in het weekend iets ging doen dan moest ik dus mee. Zo had ik een keer op een zaterdag een dienst dat ik mee moest met zijn vrienden met een kroegentocht! Ik moest ze van kroeg naar kroeg rijden. Een gezellige werkdag dus!


Dat was het zo een beetje over mijn werk. Sander had in het begin minder geluk met werk vinden. Er was in het begin helemaal niks. Iedere dag overal naartoe rijden en online alles af zoeken om overal te solliciteren. We waren dus extra blij dat ik deze baan gekregen had met accomodatie. Want accomodatie is hier erg duur dus dat scheelt ons heeeel erg veel geld of ongemak.
Alle backpackers komen naar Margaret River voor het werk op het land, het was nu het druivenseizoen. Margaret River staat bekent om de vele vele wijngaarden. Maar zoals overal in de wereld, is het weer aan het veranderen wat een zeer slecht seizoen gaf. Het duurde dus 2 weken voordat Sander voor de eerste keer aan de slag kon. Normaal gesproken is dit werk dan ook iets wat je zeker iedere dag kan doen. Doordat het nu zo slecht was moest hij iedere morgen om 4 uur daar zijn en wachten of hij kon gaan werken of niet. En was hij regelmatig om 7 uur weer thuis. Dus 3 uur in alle vroegte zitten wachten zonder werk te hebben en dus geen geld verdiend te hebben. Het afknippen van de druiven zelf was natuurlijk niet zijn droombaan maar prima om te doen, zoiets hadden we ook verwacht om te gaan doen. Maar hij bleef constant doorzoeken naar iets anders om te werken. Toen het druivenseizoen helemaal afgelopen was kreeg hij gelukkig dezelfde week fatsoenlijk werk.

In een hotel/restaurant super dicht bij ons huis, vanaf het begin zei hij al dat hij daar het liefste wilde werken. Dit is de enige plek waar hij op de fiets naartoe kan gaan. En het is een groot bedrijf, dus grote kans dat er veel te doen is. ’s Morgens moest hij het ontbijt bedienen en daarna alle minibars in de kamers bijvullen. ’s Avonds terug komen voor het avondeten. Zo had hij 10 uur per dag met de middag tussendoor vrij. En hij moest meteen iedere dag van de week werken. Het was dus de perfecte baan voor hem, precies wat hij graag wilde.
Maar Australiërs zijn vaak een stelletje rotzakken naar backpackers toe en zo vond zijn manager dat hij het prima kon maken om op een avond ’s avonds laat te bellen om te zeggen dat zijn oude team terug is en hij de rest van de week niet meer hoeft te komen en ze het verder wel zouden zien! Vertrouwen in het Australische werk was er dus niet echt meer. Dus toen kwam John, mijn schoonbroer, op het idee om online als freelancer te gaan vertalen bij het bedrijf waar hij werkt. De volgende dag meteen alles in werking gezet en nog dezelfde week was alles rond. Online een tweedehandse laptop gezien, maar aangezien hier alles natuurlijk ver weg is hebben we er op zondag maar een dagje uit van gemaakt naar Bunburry, 1,5 uur hier vandaan, om de laptop op te halen zodat Sander aan de slag kon als vertaler.


Verder vinden we het gewoon heerlijk om een thuis te hebben en zijn we eigenlijk heel veel gewoon thuis. Weer heerlijk iedere dag zelf koken en alles wat we lekker vinden en gemist hebben in Azië lekker zelf maken. Heerlijk om gewoon normale boodschappen in een normale supermarkt te doen. Doordeweeks ’s avonds gewoon lekker op de bank tv kijken. In het weekend gaan we vaak in de bossen of langs de rivier mooie wandelingen maken, de natuur is hier zo super mooi. Of met de mountainbike een mooie route fietsen. Lekker op het strand uitwaaien of gewoon chillen in onze eigen relaxte tuin. We zijn nog maar een paar keer op stap geweest, het is voor ons nog steeds een hele shock om 10 dollar voor een biertje te betalen ipv 13 cent voor het goedkoopste biertje in Hanoi.
Een paar weken geleden waren hier de wereldkampioenschappen van het surfen. Suuuuper gaaf om hierna te gaan kijken! Heerlijk op het strand zitten en kijken naar de ongelooflijk knappe bewegingen van werelds beste surfers!

Het is hier inmiddels winter geworden wat veel regen inhoudt. Overdag is het rond de 18 graden en ´s avonds rond de 5. Isolatie en centrale verwarming hebben ze hier niet, dus het is ook echt behoorlijk koud! Maar als de zon doorbreekt dan voelt het meteen aan als een heerlijke lentedag. Een hele hoop van de bomen en planten die hier zijn, hebben ze vroeger vanuit Engeland over laten komen. Dit geeft dus een vreemde combinatie. Je ziet overal lentebloemen uit de grond ploppen maar de bomen verliezen hun bladeren. De inheemse bomen verliezen hun schors ipv de bladeren wat er dus ook vreemd uit ziet.
Het grootste natuurgevaar wat ze hier hebben zijn bosbranden. Daardoor is er het grootste gedeelte van het jaar een openvuurverbod. Iedereen verzamelt het hele jaar door alle takken en stukken boomschors wat op hun terrein valt, wat echt heel erg veel is. En nu het verbod verheven is zie je overal rookpluimen dat iedereen de verzamelde takken etc wegbrand.


De kangoeroes blijven heel erg bijzonder! Vooral waar wij wonen zijn er super veel. In dit gedeelte van Australië leeft de rode kangoeroe, ofwel de reuze kangoeroe. Onze buren hebben vaak een stuk of 30 in hun voortuin rondhuppelen. Wij hadden zelf een hele tijd een familie op ons terrein leven. Een moeder met een kleine joey in haar buidel en een mega, mega grote gespierde vader. Het was heel leuk om deze zo een tijd te kunnen volgen. In het begin stak de joey z’n koppie er alleen voorzichtig uit. Na een tijdje at hij vanuit z’n moeders buidel ook het gras als zij gras aan het eten was. Weer een hele tijd later kwam hij er soms uit en was hij super schattig aan het rondhuppelen, zodra wij dan een beetje in de buurt kwamen huppelde hij snel naar z’n moeder weer terug de buidel in. Heel erg bijzonder om dat zo allemaal te zien. Maar het blijft een feit dat het gewoon hele gevaarlijke dieren zijn. Het mannetje was zo extreem groot en gespierd, het was te gevaarlijk om die zo dicht rond te laten lopen bij de kindjes. Voor ons zijn ze al heel erg gevaarlijk, maar een trap tegen een klein kindje en ze kunnen er geweest zijn! Het mannetje was er ongeveer 2 weken en wat voor grote dierenvriend de vader waar wij wonen ook is, hij was genoodzaakt om de ranger te bellen om hem dood te laten schieten. Gelukkig was het mannetje net op tijd vertrokken. Vrouwtjes zijn een heel stuk kleiner en het was dus prima dat de moeder met baby wel nog een hele tijd bleef. Vooral ’s morgens vroeg of in de avond is het behoorlijk gevaarlijk dat er zoveel rondhuppelen hier. Overdag zijn ze meer op de grasvelden maar als het donker is zijn ze ook vaak op de weg, maar dan zie je ze bijna niet. Als je een kangoeroe raakt dan is je auto zo totalloss, dus dat wil je natuurlijk niet! Verder krijgen we ’s avonds regelmatig bezoek van een possum, een groot knaagdierachtige die ook wel op een kat lijkt.
We waren een keer een zaterdagmiddag op een strand wat verder weg. Haaien jagen hier de dolfijnen richting de baai en de dolfijnen jagen de zalmen helemaal de baai in. Als je op het strand staat zie je hele grote zalmen zwemmen. Vooral het zicht van de dolfijnen was erg bijzonder. Deze waren echt in de golven aan het spelen. Normaal gesproken zie je alleen de rug van de dolfijn als ze omhoog springen. Maar het water is zo helder dat je ze helemaal in de golf zag surfen. Heel erg mooi om te zien!!
Langs de weg zie je enorme lappen grond van boerderijen. Hier zijn het alleen niet allemaal koeienweides die je ziet. Zo hebben we al weides vol met kamelen gezien en een andere vol met emoes, grote Australische loopvogels.


Als we in augustus klaar zijn met werken gaan we hier nog tot en met december rondreizen in een campervan. Om nu ook al een vervoersmiddel te hebben, hebben we deze dus al gekocht. Heel erg leuk om hier dus nu al veel mee bezig te zijn om alles helemaal te maken zoals we het zelf willen. We hebben het gekocht van andere backpackers, dus het bed/bank en keuken zit er dus al in. We willen de keuken alleen nog wat meer uitbreiden en de opbergruimte onder het bed wat praktischer maken. En alles leuk aankleden zodat het helemaal onze campervan is. We vinden het allebei super leuk om hier mee bezig te zijn, al weer lekker voorbereidend werk op ons volgende avontuur als we hier gaan rondreizen! We wilden een klein stukje tapijt hebben voor op het opstapje. We gingen naar de tapijtenwinkel om te vragen of ze ook kleine stukjes verkochten. Ze zei dat we ons nummer achter konden laten en ze zou bellen als er tweedehands tapijt terug zou komen. De volgende dag belde ze ons op en was er een heel huis met hetzelfde tapijt terug gekomen en dat mochten we gratis meenemen! In plaats van alleen het opstapje hebben we nu letterlijk alles bedekt met tapijt, onder het bed (voor als we het als bank maken) bij onze voeten voorin, tegen het plafond, alle kleine vakjes voorin. En de kleur staat ook nog eens heel mooi bij onze van, die van de buitenkant alle kleuren van de regenboog heeft!
Helaas hebben we ook wel wat dure tegenslagen gehad. De auto was Northern Territory geregistreerd, maar wij wonen in Western Australia. Dit zou eigenlijk maar een kleine moeite moeten zijn om het om te laten zetten. Maar Australiërs zijn er goed in om backpackers te kutten dus zijn de regels zo gemaakt dat Australiërs het zo om kunnen zetten maar het voor backpackers onmogelijk is. Wij kunnen namelijk als enige nooit aan de uitzonderings regels voldoen. Hierdoor worden de auto’s eigenlijk nooit gekeurd, alleen in onze situatie. Een backpacker die het nummerplaat van staat moet veranderen. Dit alles bij elkaar, verzekering, nummerplaat, omzetten, keuring en alle miljoenen papieren heeft ons in totaal $2000 gekost!! Maar wij dachten, verder niet over nadenken dat moet nou eenmaal, maar dan is alles ook voor de rest van onze tijd hier helemaal goed. Een week later blaasde de koppakking zich op. Reparatiekosten kwamen uit op $3000, wat zo’n oud gebakie bij verre weg niet waard is. Maarja, zonder koppakking kunnen we hem onmogelijk weer verkopen en een nieuwe van kost nog meer. De vorige eigenaren van de van hebben de motor vervangen, dus dachten we hiermee zijn dan de twee duurste reparaties gedekt dus ondanks het zo gigantisch veel geld is, zullen we toch beter af zijn om dit te repareren dan een andere te kopen waarbij het ook weer de vraag is of alles goed is en we weer door het hele keuring gebeuren door moeten.
Dit zijn dus twee hele grote financiële tegenvallers, maar goed we maken hier verder hoe we leven bijna geen geld op. Dus we denken maar gewoon snel betalen en verder niet meer over nadenken en weer verder genieten van al het moois hier en ons voorbereiden op de geweldige trip die ons te wachten staat in augustus!


Afgelopen week was mijn tweede verjaardag tijdens onze reis. ´s Morgens zijn we naar de chocoladefabriek en kaasfabriek geweest. ´s Middags kwam het gezin van hier bij ons op bezoek en hebben we nog met mijn neefjes gefacetimed. Ze vonden vooral de kangoeroes heel interressant om van zo dichtbij te kunnen zien. Verder waren we gewoon met z´n tweetjes, allemaal lekkere hapjes gegeten en spelletjes gespeeld! Ik heb dus een leuke dag gehad, maar wil het volgend jaar gewoon weer fijn met familie en vrienden vieren!
Aangezien alles hier al duur genoeg is, wilden we niet echt aan verjaardagscadeaus doen. Om toch iets te geven heeft Sander spulletjes gegeven voor mijn nieuwe hobby: scoubidou’en en haken. Hiermee kan ik me vermaken tijdens de vele uren dat we zullen rondrijden! Intussen is ook de post aangekomen met allemaal lieve kaartjes en een pakketje van papa en mama.

Dit is niet zo’n bijzonder verhaaltje als het de andere keren is met allemaal avonturen. Maarja, we hebben nu ook gewoon even een normaal, rustig werkleventje! Waar we even goed heel erg van genieten!
We hebben ons terugticket geboekt! 9 december vliegen we vanuit Bangkok terug! We waren allebei meteen super enthousiast toen we zagen dat het via Bangkok super goedkoop is en we daar dus nog een paar dagen hebben om onze reis goed af te sluiten!

Heel veel liefs van Sander en Lynn