Australië en Thailand

Cooper Pedi, Port Augusta, Adelaide, Great Ocean Road, Melbourne, Sydney
Bangkok
Venray

Hallo allemaal,
We zijn inmiddels alweer 4 maanden terug en al weer helemaal geaard in Nederland, maar om mijn boek compleet te maken hier nog het laatste verhaaltje.

South Australia
Van Northern Territory reden we de grens over naar South Australia. Hiermee sprong de klok weer 1 uur verder. 9,5 uur tijdsverschil met Nederland. Van de grensovergang was het 400 km rijden tot het volgende dorpje. Terwijl we al 300 km aan het rijden waren vanuit het vorige dorpje. Vlak over de grens hebben we een kampeerplaats gevonden samen met Anthony, onze Quebecse vriend en twee Duitse meisjes.

Cooper Pedi
De volgende dag bereikten we na 700 km eindelijk dus weer een dorpje. Het is maar een klein dorpje, maar we zagen tenminste weer wat mensen na 700 km. Deze mensen wonen natuurlijk ook overal ver vanaf en dit merk je ook terug aan de sociale vaardigheden van de mensen. Zij keken ons allemaal heel vreemd aan. Dit is een opaalmijn dorpje. In dit dorpje is tegenwoordig dus heel veel toerisme. Iedereen maakt hier even een stop om opaal proberen te zoeken. Maar de dorpsbewoners die niks met opaal te maken hebben, verdienen hier dus niks mee terwijl hun rustige kleine dorpje wel veranderd is een een toeristendorp. Je voelt dat de meeste dorpsbewoners hier niet blij mee zijn en eigenlijk een beetje chagrijnig en vreemd op ons reageren. Wij waren vooral blij dat we weer een supermarkt tegen kwamen. Maar het was een dure supermarkt, dus we kochten alleen het hoognodige.
De volgende ochtend werd ik wakker en kwam Anthony heel erg blij aangerend. Hij had wat opgegraven en wist niet wat het was. Het was een opaal maar dacht dat het misschien wel een ander soort mineraal is. Hij heeft het heel blij meegenomen in zijn campervan, maar nooit meer laten checken wat hij nou eigenlijk gevonden had. Het was wel erg mooi.
Hier zijn ook alle huizen onder de grond. Ze graafden een grot om op zoek te gaan naar opaal. En hiermee ontstonden er heel veel grotten waar ze laterna huizen ingebouwd hebben. Dit ziet er erg mooi uit en geeft het dorpje een leuke sfeer.
De volgende dag reden we door naar Port Augusta.


Port augusta
Na 2 dagen door helemaal niks gereden te hebben kwamen we aan in Port Augusta. Een klein plaatsje waar een erg leuke sfeer hing. Dit dorpje is het eerste dorpje wat weer echt in de beschaafde wereld is. Dit merk je dan ook meteen aan alles. De mensen waren heel erg vriendelijk, iedereen was in voor een praatje. Ze hadden hier weer normale sociale vaardigheden!
Wij kwamen in de avond aan en hadden al opgezocht dat de supermarkt en de slijterij nog tot 10 uur open zou zijn, dus we zorgden ervoor dat we voor die tijd in het dorpje zouden zijn. Hier was eindelijk weer een normale supermarkt met normale prijzen. En weer voor de eerste keer sinds Perth konden we hier in de slijterij goedkope wijn kopen. Ze hebben hier overal namelijk pakken wijn, Ghoon, dit is 5 liter wijn voor maar 12 dollar en eigenlijk nog heel goed te drinken ook. Een goede deal dus. Maar overal waar wij geweest waren mochten ze dit niet verkopen omdat er dan aboriginal gemeenschappen in de buurt waren waardoor ze deze goedkope drank niet mochten verkopen. Aboriginals mogen namelijk geen alcohol kopen. Als je daar ergens alcohol wil kopen dan moeten ze je legitimatie scannen. Niet op leeftijd maar of jij toegestaan bent om alcohol te verkopen en dat zijn aboriginals niet.
Helemaal gelukkig met onze voorraad boodschappen én groot pak wijn zochten we een kampeerplekje op. We hadden een hele kip gekocht en bereidde ‘drunken chicken’ op het kampvuur. We hadden de kip heerlijk gemarineerd en in z’n kont een blik bier gestopt. Het bier verdampt dan helemaal op het vuur waardoor de kip heerlijk sappig en mals wordt. Hierbij hadden we allerlei groentepakketjes in het vuur gelegd. Een van onze specialiteiten wat we regelmatig in het vuur legden. Met deze overheerlijke kip erbij was dit een waar feestmaal. Achteraf bleek dat dit ook ons laatste kampvuur was. Tot nog toe hadden we letterlijk iedere avond een kampvuur gemaakt en bijna altijd wel iets van het avondeten op het open vuur bereid. Deze kip was zeerzeker een van de beste gerechten. Maar dit was blijkbaar de laatste avond dat we een vuurtje mochten maken. Vanaf november is het hier te warm en te droog dat ze in het zuiden een algeheel vuurverbod hebben. En mag je in de zomermaanden dus geen kampvuur meer maken. Onbewust hadden we dus een perfect afscheid van ons geliefde vuurtje genomen!
De volgende dag gingen we in het dorp op zoek naar een douche, dat was alweer even geleden dat we dat in de outback gevonden hadden. Maar dit dorpje was het eerste dorpje terug in de bewoonde wereld. Dit merkte je ook aan alles, de mensen waren meteen heel anders en het hele sfeertje was anders. Het voelde echt weer aan als de ‘normale’ wereld met ‘normale’ mensen. Maar evenals de mensen in de outback waren ze in dit dorpje ongelooflijk vriendelijk! Wij vonden dat hier een heel erg leuk sfeertje hing dus besloten we nog een paar dagen hier te blijven. Er was hier helemaal niks bijzonders te doen, maar wij vonden het gewoon leuk om met de mensen te kletsen en om hier gewoon te zijn. We hadden dan ook wel een hele hoop regeldingen te doen in de bibliotheek. Zo had ik hier via Skype een sollicitatiegesprek voor een scholengemeenschap in Nederland om na de kerstvakantie weer te beginnen met werken. En zijn we actief gaan reageren op huizen om in Nederland weer zsm een eigen huisje te hebben.
Er was hier een sportpark waar we een ochtend naartoe gegaan zijn. Het dorpje ligt zo’n 400 km van de kust af, maar de zee trekt hier helemaal landinwaarts waardoor je hier toch al een beetje strand met water hebt. Nadat we ander halve maand in de woestijn geweest waren vonden we het ook heerlijk om een duik te nemen in de zee!
Nadat we twee dagen in het dorpje geweest waren zijn we weer verder gegaan.

Nationaal park
We reden maar een klein stukje verder en toen kwamen we uit bij een erg mooi nationaal park. Hier konden we ook kamperen dus besloten we om hier ook weer een paar dagen te blijven.
Dit plaatsje stond bekend om krabben te vangen. Dus waren hier twee oudere mannen speciaal voor naartoe gekomen. Ze hadden speciale netten waarmee ze deze krabben deden vangen. Sander vond dit natuurlijk wel interessant en dacht dat hij zelf wel zo’n speciaal net zou kunnen maken. Die mannen lachten hem hard uit, maar een paar uur later kwam hij toch terug met een zelf gefabriceerd net wat nog werkte ook! ’s Avonds dus lekker krabben gegeten, heerlijk! Iedereen die op deze plek stond kwam kijken wat wij hier met z’n alle aan het doen waren. Iedereen nam z’n eigen Ghoonbag, die goedkope wijn, mee en het was een gezellige avond aan het water!
Wij vonden dit zo’n heerlijke plek waar we eindelijk weer konden zwemmen, dat wij hier nog wel wat langer wilden blijven. De eigenaar van dit stuk grond verzorgde allerlei wilde dieren. Zo nam hij ons mee om kangoeroes te voeren.
Naast ons stond een alleenstaande moeder met 2 schoolgaande kinderen. Deze kinderen vonden het erg leuk om met ons te gaan vissen en krabbenvangen. En de rest van de dag hebben we de kinderen entertaint met balspellen etc. Toen we de volgende dag weg gingen kregen we een Merci van ze omdat ze het zo leuk vonden om met ons te spelen.

Adelaide
Dit was weer de eerste stad waar wij bij aan kwamen. Maar we vonden het eigenlijk helemaal niet zo leuk. Je kan er nergens echt kamperen en zelfs parkeren is al lastig. Het was ook een grote chaos om rond te rijden. Super druk verkeer en het verkeersnetwerk in Australië slaat echt helemaal nergens op. Super onduidelijk. Iedereen mag tegelijk rijden en je mag nergens afslaan waardoor je steeds weer verkeerd rijdt en moet omdraaien. We wilden eigenlijk dus gewoon weer snel weg uit de stad en hadden gehoord van een leuke kampeerplek 200 km verderop.

Ferry
Deze kampeerplek was bij een veerpond. Aan de andere kant van het water zagen we die familie van het nationaal park al staan. Ze waren dan ook helemaal blij toen ze zagen dat wij ook weer hier gingen kamperen.
Dit was een hele mooie plek, een groot grasveld aan het water. Perfect dus! Alleen het weer zat een beetje tegen. Het was alleen maar aan het regenen. Maar Anthony en Sander waren zo blij dat we weer aan het water waren en dat ze dus konden gaan vissen, dat we ondanks de regen hier toch bleven. In de regen stonden ze dus samen met de familie te vissen, met succes! 4 gigantisch grote…. Werden er gevangen en hadden we ’s avonds een overheerlijk diner met z’n alle. Toen Sander en Anthony de vissen gingen schoonmaken, ging ik met de kinderen mooi binnen in hun caravan zitten. Zij zijn voor 3 maanden op reis en missen dus 3 maanden school, ze moesten eigenlijk al zelf beginnen aan al hun huiswerk maar hier hadden ze nog geen zin in. Om ze te motiveren zei ik dat ik ze wel als eerste een handvaardigheidlesje zou geven. Ik vertelde ze over de Aboriginal kunst en mochten ze stenen gaan schilderen volgens de Aboriginal kunst. Dit vonden ze super leuk. Ze vonden het daarna ook leuk om gezellig met z’n alle opgepropt in onze campervan te zitten om spelletjes te spelen.
De volgende dag namen we weer afscheid en gingen we weer met z’n drieën verder rijden.

Victoria
We reden de grens over en hadden hiermee onze laatste provincie bereikt! Het was ook meteen een groot verschil. Het was veel groener en bergachtiger. Hele, hele mooie natuur!

Waterbridge
We wisten eigenlijk niet zo goed wat nog leuke stops waren, maar toen kregen we het advies om een omweg te maken om bij het plaatsje Waterbridge aan te gaan. Een heel mooi plaatsje aan de kust. We kwamen hier aan en wisten eigenlijk niet zo goed waar we heen konden gaan. We hadden begrepen dat er een nationaal park was. Het was al tegen de avond dus we besloten om hierheen te rijden om hier te slapen. Dit mag eigenlijk niet, maar we namen het risico maar dat de ranger ons niet zou betrappen. Het was al donker toen we aan kwamen en we hoorden overal geluiden van een bepaald dier wat we niet kenden. Het leek een beetje op een wildzwijn, dus wij dachten dat het misschien de wombat zou zijn. Deze wilden we dus wel zien. Ze kunnen heel erg groot en lomp worden, dus met z’n drieën liepen we voorzichtig met licht rond te kijken in de struiken. We konden nergens iets vinden. De volgende dag hoorden we het nog steeds. We liepen dus echt naar het geluid toe, we keken overal in de struikjes maar zagen niks terwijl we het geluid nog steeds hoorden. We begrepen er niks van maar gingen de mooie wandelingen wandelen. Onderweg kwamen we de rangers tegen en we vroegen hen naar het geluid. Wat bleek nou, was dit het geluid van de koala’s! wij zaten overal in de struiken te kijken, terwijl die boven in de boom zaten! Terug bij de parkeerplaats zagen we dan dus ook overal koala’s boven in de boom zitten te chillen. Super leuk en bijzonder om koala’s in het wild te zien! Wat een luie beesten zijn dat zeg!!
’s Middags gingen we nog een andere wandeling hier maken. Hier kwamen we steeds bordjes onderweg tegen met interessante informatie. Over de bomen, planten en over de dieren. Maar we kwamen ook een hele hoop bloedzuigers tegen. Zo was mijn hele broek helemaal doorweekt rood, een gigantische

Je kan hier een mooie wandeling maken om walvissen te zien. We hebben geen walvissen gezien, maar wel een hele hoop waterdiertjes gevangen. ’s Avonds hadden we dus een heerlijke zeevruchtencocktail. Mossels, slakken en zeesterren! Vooral die zeesterren waren overheerlijk!!

Great ocean road
De dag erna was de dag aangebroken dat wij aan de great ocean road gingen beginnen! Wereldwijd een van de mooiste kustroutes! Je rijdt dan langs de kust die zo ongelooflijk woest en mooi is, azuurblauwe zee, de mooiste kliffen. Maar andere stukken rij je juist echt door de jungle, waar het ook weer verschrikkelijk woest en mooi is. En aangezien Australië voornamelijk dor en droog is, is dit zo super mooi.
Nadat we het eerste stuk van de great ocean road langs de super mooie ocean gereden hadden en bij alle hoogtepunten gestopt waren om al het moois te aanschouwen, reden we aan het einde van de dag van de kust af, de jungle in. Na een paar uur rijden kwamen we bij een plek aan waar we in de jungle konden kamperen, aan een riviertje. Het was al donker toen we aankwamen, dus de volgende dag begonnen we met de omgeving te verkennen. Ja het was al snel duidelijk, hier moesten we nog een extra dag blijven. Het was hier zo ongelooflijk mooi! Helemaal in het midden van de groene, levendige jungle. Sander en Anthony gingen vissen, er zou eenmaal avondeten op tafel moeten komen. En aangezien we bijna bij Melbourne waren, waar we de campervan gingen verkopen, begon ik aan de grote schoonmaak en uitzoeken welke spullen we allemaal mee zouden nemen en wat bij de auto bleef.
De volgende dag reden we weer verder en kwamen we op het mooiste stuk uit. Het was helemaal een slingerweg met alleen maar mooie natuur om ons heen. De ene bocht was jungle en de bocht erna was een ongelooflijk mooie, wilde kustlijn. We kwamen op een plaats uit waar ontzettend veel koala’s en paradijsvogels waren. Heel erg mooi en bijzonder!! En aan het einde van de dag reden we nog naar een mooie waterval.
Vanuit daar zochten we naar een kampeerplek. Hier was een jongen hout aan het verzamelen om vuur te maken om op te kunnen koken, hij was met een schaar droge grassprietjes in een plastic bekertje aan het doen en vroeg of dat genoeg was om een pot pasta voor 5 personen op te koken. Serieus, dit deed hij echt letterlijk en was ook nog eens serieus! Sander en Anthony waren natuurlijk allang de bossen ingetrokken om hout te verzamelen, dus konden ze op ons kampvuur koken. Met deze hele groep rond het kampvuur hebben we de hele avond ‘weerwolven van wakkerdam’ gespeeld. Erg leuke afsluiting van ons kampeeravontuur, want dit was onze laatste nacht in de campervan!!

Melbourne
Met een dubbel gevoel bereikten we Melbourne… yess!!! We hebben het gehaald!! Er is ons of onze auto niks overkomen en we zijn bij onze eindbestemming aangekomen!! En.. we hebben het gehaald…… het is nu afgelopen…. We gaan onze campervan verkopen en weg is onze ultieme vrijheid, ons fantastische huisje, ons eigen plekje waar we dit in dit geweldige land de meest fantastische plekken gezien hebben met ongelooflijk mooie natuur. Melbourne was onze eindbestemming om met de auto heen te rijden, we hadden dan nog wel een paar weken voordat we naar huis zouden gaan. Maar toch, na meer dan 2 jaar onderweg geweest te zijn kwam het einde nu voor het eerst echt dichtbij! En dan zijn 2 weken echt helemaal niet meer lang.. Maar we hadden even goed nog een paar hele gave weken voor ons!
We hadden voor de eerste nacht een hostel geboekt. Het enige wat we uit konden brengen was: oh mijn god wat zijn wij blij dat wij al die maanden onze eigen slaapplek hadden en al die maanden niet in hostels hebben hoeven slapen. Want hostels in Australië zijn echt verschrikkelijk. Ze zijn ongelooflijk duur en je krijgt echt werkelijk waar helemaal niks voor je geld. Een stapelbed op een zaal met 30 man waarvan je zelfs zelf je beddengoed erop en eraf moet halen! De douche was zo klein dat ik mijn haren niet eens kon wassen, er was gewoon simpelweg geen ruimte voor mijn armen naast mijn hoofd. Oh wat was ik chagrijnig in dit hostel, we miste het nu gewoon al zo erg om uit onze campervan te leven. We sliepen en douchte in het hostel, maar na de douche liep ik naar onze auto om me daar op straat om te kleden. Ook kookten we gewoon nog in onze fijne keuken in de campervan. De gedachte om heel Australië in hostels te moeten doen, gaf me zo veel medelijden met mensen die dit doen! Maargoed, veel tijd waren we dan natuurlijk ook niet bij ons hostel. Ingechecked en meteen door naar de wasserette, alles maar dan ook alles moest uitgewassen worden. Alles maar dan ook alles zat onder het rode stof van de ‘red center’.
’s Avonds spraken we met Jamie af. Een jongen die in Melbourne woont die we in Vietnam hebben leren kennen, intussen was dat al anderhalf jaar geleden maar al die tijd veel contact gehouden. Het was dan ook meteen helemaal normaal om hem weer te zien! Met z’n vieren, Jamie, Anthony, Sander en ik hebben we een pubquiz gedaan, iets wat Jamie wekelijks doet. We kregen dan ook de tweede prijs! Een karaf bier. Tijdens deze gezellige avond zei Jamie dat er in zijn huis een kamer leeg staat en of wij hier alsjeblieft in zouden willen, voor een lagere prijs dan de smerige hostels! Dus met alle plezier verhuisden we de dag erna naar zijn huis. Op loopafstand van de stad, de ideale locatie!
En deze dag kwam er iemand kijken voor onze campervan. Onze vriendengroep die allemaal in Darwin geëindigd waren, hadden erg veel problemen om hun auto te verkopen, of dat het na 8 weken zelfs helemaal niet gelukt was. Maar in Melbourne is het super makkelijk! We hadden een advertentie online gezet en kregen meteen 30 reacties. Maarja, wat wil je dan ook met zo’n mooie en perfect ingerichte campervan! De eerste mensen die kwamen kijken waren meteen helemaal verliefd en maakte ter plekke ons het geld over, anderhalf keer zoveel als we er zelf voor betaald hadden! En dat voor een gare auto van het jaar 1993 met meer dan 400.000 km op de teller! In oost Australië draait het bij de backpackers nou eenmaal alleen maar om de looks en dat had onze auto zeer zeker! Met enorm veel pijn in ons hart zagen we ze wegrijden, met onze geliefde Rumah Saly 2. Wat hebben we ongelooflijk veel plezier met deze auto gehad! Maar het was weer zo’n dubbel gevoel, want we waren natuurlijk ook heel blij dat we hem zo snel en voor zoveel geld verkocht hadden. Het is namelijk echt geen pretje om een auto te hebben in de belachelijk drukke steden van Australië. We moesten minder dan 1 kilometer rijden om bij deze mensen te komen, we deden er 15 minuten over! En je kan je auto nergens parkeren, ofja je kan je auto overal parkeren maar voor maar 2 uur. Dus iedere 2 uur moet je je auto verplaatsen. ’s Nachts komen ze niet controleren dus de tijd loopt pas vanaf 7 uur, dus om 9 uur moet je hem verplaatsen. Onze laatste dag met de auto, een paar uur voordat hij verkocht werd, kwamen wij om 9.10 bij de auto. Een boete. Echt niet normaal om zo op het laatste moment nog een boete te krijgen. Terug binnen bij Jamie zegt Jamie, laat mij er eens naar kijken. Als ze ook maar een klein foutje op de boete geschreven hebben dan hoef je niks te betalen. En na 1 seconde zegt hij Bam! Volkswagen! Er staat dat het om een Volkswagen gaan, maar het is een Mitsubishi! Maar onze voorkant is zo geverfd als ze oude volkswagens en er zit ook een volkswagen logo op, naast het Mitsubishi logo. Volkswagen of Mitsubishi zou ons hier een boete voor kunnen geven, maar deze parkeerboete was dus verkeerd uitgeschreven en hoefden we dus niet te betalen!
Jamie had alle tijd om ons rond te leiden en was dan ook de perfecte gids. Hij nam ons mee naar alle mooie plekjes die Melbourne te bieden heeft en kon hier dan ook alles over vertellen. Ideaal, zo’n privé gids! Ook wist hij alle lekkere eettentjes. Sinds we in Australië aangekomen waren, waren we nog maar amper uiteten geweest. Deels omdat we het leuk vonden om eindelijk weer zelf te kunnen koken, deels omdat we meestal in the middle of nowhere waren en dus wel zelf moesten koken en deels omdat we er het geld niet voor over hadden. Maar nu zaten we aan het einde van onze reis en door het werken in Margaret River hadden we zelfs nog geld over om mee terug naar Nederland te nemen. Dus genoten we deze laatste 2 weken optimaal van alles! Lekker uiteten, op stap gaan en overdag alle mooie plaatsen van Melbourne bezoeken met Jamie. Het meeste was loopafstand vanuit zijn huis, ofja loopafstand, hij maakt er gewoon loopafstand van door de hele weg allemaal interessante dingen aan te wijzen en zo waren we vaak een paar uur aan het rondwandelen. Of we gingen met zijn Porsche naar een mooi strand of naar iets anders wat verder weg.
Op onze laatste dag samen met Anthony zijn we naar St. Kilda strand gegaan om pinguïns te bekijken. Het was veel te koud om te zwemmen, maar er was een lekker grasveld om te chillen. Hier kwam ook de familie naar toe, die we al een paar keer eerder in het zuiden gezien hadden. Dit hebben we afgesloten met een lekker hapje en drankje voordat we, na 2 maanden samen met Anthony gereisd te hebben, afscheid te moeten nemen van deze coole Quebecse gast! Wat een toffe tijd hebben we samen met hem meegemaakt, de hele woestijn met hem doorkruist.

Sydney
We konden natuurlijk Australië niet verlaten zonder Sydney te zien. Maar aangezien we geen tijd meer hadden om dit met de auto te doen, besloten we om gewoon met de nachtbus op en neer te gaan. Weer zo’n drama waarbij we ongelooflijk blij waren dat we de rest van onze trip onze auto hadden. Maar zeerzeker de moeite waard! Wat een super leuke stad is Sydney zeg! Compleet anders dan Melbourne. Melbourne is meer Europees en Sydney meer Amerikaans. Allebei erg leuke steden, maar heel anders. Sydney heeft gewoon 1 stadscentrum, je kan alles in de stad zelf wel lopend doen. In Melbourne heb je heel veel verschillende centrums. In Melbourne zijn de mensen meer hoe vreemd en anders hoe beter. In Sydney gaat alles erom dat het perfect mooi is.
Uitgeput van de nachtreis aangekomen, kwamen we in ons verschrikkelijke hostel aan. Net zo verschrikkelijk en duur als ons hostel in Melbourne en Perth. We konden natuurlijk nog niet inchecken, dus gingen we eerst op pad. Naar het Circular Quay. De haven van Sydney. Met de Harbour Bridge en het Opera House. Erg leuke, bruisende haven! En ja de Harbour Bridge en het Opera House zijn gewoon erg mooi! Er was ook net een cruiseschip klaar om te vertrekken! Leuk om hier rond te hangen. Er lag een cruiseschip klaar om te vertrekken, wat het plaatje compleet maakte.
Later die dag gingen we een vriend van ons uit Quebec opzoeken, de 69 jarige man waarmee we in de Filipijnen samen gereisd hadden. Hij was een paar dagen terug in Sydney aangekomen. Erg leuk om deze man weer terug te zien! En we hebben weer net zo veel als een jaar geleden met hem gelachen, met hem, om hem.
De volgende dag pakten we de bus naar Coogee Beach. Vanuit hier kon je een super mooie wandeling langs de kust maken die eindigde bij Bondi Beach. Je liep langs hele mooie kliffen, hele mooie stranden, zwembaden langs de stranden. En na een paar uur lopen kwamen we op Bondi Beach uit. Het is geen groot of bijzonder strand, het is net zo mooi als alle andere stranden in Australië. Maar het staat natuurlijk bekend om de serie Bondi Rescue en dit is het eerste punt waar de surfcultuur begint. Dus hier hangt gewoon een erg leuk sfeertje. Vanuit hier pakten we de bus weer terug naar het centrum, voor een lekker hapje en drankje!
Onze laatste dag gingen we met de boot vanuit Circular Quay naar Manly. Een erg leuk dorpje wat aan de andere kant van het water ligt. Het is erg smal, want aan de andere kant van het dorpje kom je ook weer op een strand uit. Heel mooi strand. Nadat we eerst lekker sfeer geproefd hadden in het dorpje, zijn we op het strand gaan chillen. ’s Avonds moesten we weer afscheid nemen van Gerald, onze 69 jarige Quebecse vriend. Want wij moesten weer met de nachtbus terug naar Melbourne.

Melbourne
Onze laatste dagen in Melbourne konden we weer terug naar Jamie zijn huis. Het was erg slecht weer, veel regen en koud. Maar we hadden eigenlijk al zoveel in Melbourne gezien en we waren ook gewoon erg moe, dat we het ook heerlijk vonden om gewoon met z’n drieën thuis spelletjes te spelen. Overdag gingen we nog allerlei markten en winkels af om onze laatste souvenirs te kopen. Of gewoon op pad om ergens lekker wat te eten of drinken.
En toen was het tijd om Australië te verlaten.. wat een vreemd gevoel.. 10 maanden in dit prachtige land geweest. Overal rond gereden en de meest fantastische natuur gezien. Maar buiten dat de natuur zo mooi was, gewoon ons leventje hier was gewoon zo fantastisch. Eerst het werken in Margaret River wat gewoonweg perfect was. Maar vooral daarna met onze eigen geweldige Rumah Saly 2 rondrijden, naar alle mooie plekken. Ook al konden we er eigenlijk zonder 4x4 niet komen, we deden het toch. Vooral het kamperen overal vonden we echt super super leuk! Om overal ons eigen plekje van te maken met al onze spulletjes. En om te ervaren dat je werkelijk waar niks nodig hebt. Je parkeert je auto ergens, graaft een gat in de grond voor je behoeftes, vangt een vis om wat te eten en je hebt de beste tijd!

Bangkok
We waren wel erg blij dat we niet direct vanuit Melbourne naar huis vlogen. We waren nog niet helemaal klaar om naar huis te gaan. We hadden nog 1 laatste stop: Bangkok!! Dit was een hele goede keuze om hier nog eerst heen te gaan, nu was het niet zo vervelend om Australië te verlaten want we hadden ook weer onwijs veel zin om nog een laatste paar dagen in Bangkok te zijn!
Aangekomen gingen we direct naar ons vertrouwde hostel. Het oude vrouwtje herkende ons gewoon nog, wat een schat!
Overdag gingen we naar het winkelcentrum om alle laatste souvenirs en andere spullen die we nog wilden hebben te kopen. Of we zaten overdag in mijn favoriete cafe, het bordspellencafe. En ’s avonds natuurlijk op stap op Khao San Road! Dit blijft gewoon echt fantastisch, je kijkt je ogen gewoon echt uit de kop wat hier allemaal gebeurt.
Maar gewoon om weer terug in Azië te zijn, dat vonden we echt zo geweldig. Het hele sfeertje. ’s Morgens liep ik alleen naar de 7eleven, om even een tosti te halen. En ik liep door allemaal kleine straatjes en keek me de ogen uit. Wat ze daar allemaal op straat aan het doen waren en wat ze allemaal in elkaar gebouwd, gefrot hadden, van allemaal rotzooi. En gewoon het hele Aziatische sfeertje, de mensen, de kleuren, de geuren, de prijzen! Wij vonden Australië geweldig maar toch blijft onze voorkeur uitgaan naar Azië. Dat is gewoon echt wat wij helemaal het einde vinden!
Een van de Duitse stellen van onze Broome groep was ook in Bangkok om terug naar huis te vliegen! Super leuk om hier dus weer af te spreken en wat bleek, we hadden hetzelfde vliegtuig terug naar huis!
Bangkok was ook gewoon echt een goede afsluiter, dit hadden we even nodig om het echt af te kunnen sluiten. Het merendeel van onze reis waren we natuurlijk in Azië, en daar ging onze reis eigenlijk ook om. Australië hadden we er gewoon even achteraan geplakt. Dus vonden we het erg leuk om dit ook in Azië goed af te sluiten. En nu waren we er ook helemaal klaar voor om naar huis te gaan en konden we niet meer wachten om iedereen weer te zien!!

Nederland
Onze terugvlucht duurde lang, 11 uur zonder te kunnen slapen, eten of iets aan vermaak te hebben. En alleen maar de gedachte: we gaan naar huis, we zijn onderweg naar huis, we gaan iedereen dadelijk weer zien, we zijn onderweg naar huis, onze reis zit erop, na 2 jaar en 2 maanden gaan we weer naar huis!! We zijn 2 jaar en 2 maanden op reis geweest!!! Wát een ongelooflijk fantastische tijd was het!! Hoewel ik steeds verhaaltjes getypt heb, valt het gewoon niet te omschrijven wat voor ongelooflijk geweldige tijd we gehad hebben. Ongetwijfeld de beste tijd van ons leven! En dat is nu voorbij…
Maar daar stond iedereen op ons op het vliegveld te wachten! Een groot jankfestijn natuurlijk, wat was het geweldig om iedereen weer te zien!! Wij hadden een deel van onze familie natuurlijk een jaar en 2 maanden terug nog gezien op Bali. Maar de kinderen hadden we nog niet gezien, of zelfs nog nooit. Thuis waren Stijn en Sam dan ook op ons aan het wachten, super leuk om hen eindelijk te zien!! En gelukkig vonden de jongens het meteen weer helemaal normaal om ons erbij te hebben, alsof het niet anders geweest was. En ’s middags zagen we dan eindelijk, na 2 jaar en 2 maanden Eveline weer! Zij kon natuurlijk door de bevalling van Janne niet naar Bali komen, dus nu zagen we ook Janne voor het eerst! En ook hierbij was het meteen helemaal goed met de kleine. Alsof de kindjes toch voelen dat we familie zijn en dat het helemaal normaal is om met ons samen te zijn.
De dag erna kwamen de meeste mensen langs en hadden we een super leuk welkomsfeestje!
Verder waren we de eerste weken erg druk om alles weer te regelen. We moesten echt terug naar Nederland emigreren. En we moesten natuurlijk op zoek naar werk en een huis. We moesten ook weer eens naar de tandarts en medische check-up laten doen. En daarnaast natuurlijk heel veel sociale afspraken!
Ik kon na de kerstvakantie meteen weer gaan werken in het onderwijs en Sander in café de Klokkenluider. Ook hadden we al voor in januari een huis in Horst. Alles is dus weer geregeld en we hebben weer een normaal leventje, wat ook weer erg fijn is. Om veel af te kunnen spreken met iedereen. En we hebben een puppy gekregen, Bunji. Zijn naam is een Aboriginal naam wat ´vriend voor het leven´ betekent. Dus samen met onze poezen Senna en Ziggy is het weer een heerlijke beestenboel bij ons thuis, waardoor het gemis naar onze absolute vrijheid en geweldige reis wat verzacht wordt.
Verder zullen we op 4 juni, onze verkeringsdatum, onze mooie Indonesische bruiloft in Nederland officieel gaan maken!

Heel veel liefs van Saly