Thailand

Ko Lanta, Ko Phi Phi, Ko Tao

De eilanden van Thailand: advance duikbrevet gehaald, voor een twee weken oude kitten gezorgd en de ongelooflijke mooie natuur van de prachtige eilanden bekeken.

Hallo allemaal,

Ko Lanta
We zijn in totaal 2 weken op Ko Lanta gebleven en hebben amper iets van het eiland gezien, het hostel waar we zaten was zo super relax dat we iedere dag en avond daar aan het chillen waren. We zijn samen met Matt een dagje naar de grotten geweest. Doodeng om je door de kleine doorgangen te persen. Maar wel echt heel erg mooi hoe de natuur zich kan vormen.
Matt was jarig en vierde zijn verjaardag op z’n Amerikaans! Hij had het super groots aangepakt. Open bar en barbecue voor iedereen, band geregeld. ’s Middags had hij ons op pad gestuurd voor de ingrediënten om jelloshots te maken. Omdat hij het zo groots aan gepakt had, wilde hij het wel een beetje georganiseerd houden, dus hadden Sander en ik bardienst. Het was echt een hele leuke avond, de band maakte leuke muziek en overal was iedereen aan het chillen. Later op de avond stond Sander aan de rand van het zwembad en de poetsvrouw kwam langs gelopen. Maar dat is een hele lieve, verlegen Thaise vrouw, dus hij dacht dat hij daar wel veilig stond. Maar niks was minder waar, ze duwde hem zonder te twijfelen zo het zwembad in. Een Thaise bandlid was maar al te blij dat hij eindelijk kon afkoelen en sprong dus ook gelijk het zwembad in. Al gauw werd ik er ook in geduwd en hierna werden er van alle kanten mensen ingeduwd. Ik duwde de poetsvrouw erin en samen met haar ook de andere poetsvrouw. Zij kon niet zwemmen, maar vond het fantastisch om in het water te zijn!

De volgende dag leek er een bom ontploft te zijn en het hele hostel was lam. Dus hebben wij alles opgeruimd. De eigenaar, Duke, was hier zo blij mee dat hij ons een upgrade gegeven had en we voor dezelfde prijs van de hangmatten in de slaapzaal mochten slapen. Hij vroeg of wij wat langer wilde blijven om wat te helpen in het hostel. Dit hield eigenlijk alleen in dat we het zwembad en de keuken een beetje schoon moesten houden. En als er niemand aanwezig was dan moesten we bij de receptie inspringen voor mensen die in en uit checkten. Aangezien het hier zo relaxt is vonden wij het helemaal prima om wat langer te blijven. Maar de volgende dag kwamen twee Engelse meiden terug in het hostel die de reden om te blijven nog veel meer vergrootte. Ze waren bij de dierenkliniek geweest en daar hadden ze een kitten van 2 weken oud gebracht. Maar omdat de kans op overleven zo klein was(omdat dit veeeel te jong is zonder moeder) en ze haar om de paar uur dag en nacht moeten voeren, hadden zij geen mogelijkheid om haar op te nemen. Dus zouden ze haar een spuitje moeten geven. De Engelse meiden hadden haar dus mee naar het hostel genomen met de hoop dat iemand voor haar wilde zorgen als zijn weg zouden gaan. Leo Loco (zo noemde we haar omdat ze in een Leo-doos(biermerk met het logo van een leeuw) woonde en Loco naar de naam van het hostel) was echt het allerschattigste katje wat we ooit hadden gezien. Ook verreweg het allerkleinste. Ze paste helemaal in je hand. Sander en ik wisselde iedere keer af met voeden. Dat moest namelijk om de 4 uur gebeurt worden en dus ook ’s nachts. Je zag dat ze heel zwak was en we hadden weinig hoop dat ze het zou overleven, maar zolang ze geen pijn leek te hebben zouden we het nog blijven proberen.
Overdag zaten we de hele dag een beetje bij het zwembad of met Matt bij de receptie te chillen. En als we even ergens naartoe moesten, dierenarts, supermarkt of naar de kroeg, dan konden we gewoon de Crazy minibike of scooter met zijspan van het hostel pakken. ’s Avonds wisselde het af met zelf koken en bij het hostel wat drinken, wat altijd in het zwembad eindigde. Of met z’n alle ergens uiteten. Duke woont al een paar jaar in Thailand dus hij nam ons een keer mee naar een Thais restaurant en bestelde gewoon van alles wat, heerlijk!!!
Toen het voor ons echt de hoogste tijd was om verder te gaan heeft een Amerikaans meisje, waar we de hele week mee waren, de zorg van Leo Loco overgenomen. Helaas is onze schattige kitten een dag later overleden.

Ko Phi Phi
We twijfelde om naar Ko Phi Phi te gaan omdat we hoorden van iedereen dat het echt veel en veel te vol is met toeristen. Toch zijn we heel erg blij dat we naar dit prachtige stukje natuurverschijnsel zijn gegaan. Je komt met de boot aan en je ziet al meteen overal gigantische rotsbergen uit de zee steken. Ko Phi Phi zelf bestaat ook uit twee gigantische rotsen met in het midden een klein dorpje wat aan weerszijden strand heeft. Als je op het ene strand bent en het hele dorp doorkruist naar het andere strand, dan ben je maar liefst 5 minuten onderweg. Overdag zijn we de rotsbergen opgelopen om een ongelooflijk uitzicht te hebben. Aangezien het hier bloedje heet is, was er verder niemand zo gek om dit midden op de dag te gaan doen. Dus het was heerlijk rustig! Je ziet dan beide stranden met een klein strookje land ertussen in. En daarachter een gigantisch rotsblok. Hier was ook te zien hoe het eiland er uitzag voor de tsunami, ongelooflijk mooi, na de tsunami, helemaal leeg en nu, helemaal volgebouwd met hotels en ressorts en alles wat toeristen willen. En aan de andere kant van de berg kwamen we bij ‘relax beach’ uit.
De volgende dag hebben we een boottocht gedaan. Veel mensen raden een privé boot aan omdat je anders met zoveel opgepropt zit, maar wij hadden geluk en zaten maar met twee andere jongens in de boot! De eerste stop was op Monkey beach, een strand waar heel veel apen op rondlopen. Het was een beetje jammer dat het hoogtij was en er helemaal geen strand was. En om vanuit een boot apen in de rotsen en bomen te zien is toch wat anders dan naast ze op het strand te zitten. De volgende stops waren allemaal ongelooflijk mooi. Daar konden we overal zwemmen en dan zwem je in een baai helemaal omsingeld door rotsen, heel magisch. De laatste stop was Maya Bay, het strand waar de film ‘the beach’ is opgenomen. Het was zeerzeker een ongelooflijk mooi stukje natuur, maar aangezien Aziaten overal geld willen verdienen, noemen ze dit een nationaal park en moest je extra geld betalen om van de boot af te gaan om het strand op te gaan. Wij zagen daar het nut echt niet van in, we hebben nog nooit zo’n druk strand gezien! Iedereen stond daar schouder aan schouder foto’s te maken van het uitzicht, wat alleen maar boten was. Dus wij bleven maar mooi op de boot.
De avonden liepen we door het kleine dorpje en overal kwamen we mensen tegen van het hostel uit Ko Lanta. Super gezellig om met iedereen naar de strandfeesten te gaan.
Met de nachtboot zijn we weer verder gegaan naar het volgende eiland.

Ko Tao
’s Morgens kwamen we in de haven aan en zijn we direct naar ons resort gegaan waar we onze advance cursus bij de duikschool geboekt hadden. We kregen hier theorieboeken mee die we de volgende dag zouden bespreken. Maar dit konden we gewoon relax bij het zwembad bestuderen.
De volgende morgen hadden we in de ochtend eerst theorie. We hadden heel veel geluk, we zaten maar met z’n tweeën in de groep en behalve een instructrice was er ook een stagiaire bij om ons te begeleiden. In de middag gingen we met de boot weg en de eerste duik was een navigatieduik. Ze gaven ons op de boot een kaart van het gebied. Dit konden we natekenen op een special bordje om mee onderwater te nemen. We moesten samen een route bedenken en door middel van het kompas moesten we de weg vinden onderwater. Wij moesten deze hele duik leiden, dus we moesten ook steeds aan de instructrice vragen hoeveel zuurstof zei nog had om te bedenken hoelang we nog onder water konden blijven. Om de beurt moesten we de duik leiden. Het leek mij wel slim om te beginnen, als ik dan totaal verkeerd zou gaan zou Sander het uit moeten zoeken om terug te komen. Aangezien het zicht slecht was en je dus echt alleen op kompas kon zwemmen. Maar gelukkig waren we allebei goed gegaan en hadden we de route gezwommen die we wilden en kwamen we na een mooie duik weer dicht bij de boot boven water.
De tweede duik was om je buoyancy te trainen. We moesten onderwater allemaal oefeningen doen waarbij we omhoog en omlaag moesten gaan waarbij we alleen maar onze eigen ademhaling mochten gebruiken. Na deze oefeningen gingen we naar een mooi koraalgebied waarbij je het meteen kon gebruiken door zo dicht mogelijk bij het koraal te komen.
Terug op het strand hadden we een half uurtje de tijd om eventjes iets te eten voordat we weer op de boot gingen voor de nachtduik. Ik was hier van te voren heel erg zenuwachtig voor want het enige wat je ziet is je eigen zaklampstraal, terwijl alle vissen jou helemaal kunnen zien. Maar het was ongelooflijk gaaf! Een hoop vissen die overdag slapen, komen dan tot leven. En we hadden een gigantische zeetandbaars gezien die een andere grote vis aan het vangen was!
We waren rond een uur of 9 terug en moesten toen nog de theorie van de volgende dag bestuderen. Om half 6 moesten we alweer verzamelen voor de laatste duikdag. De eerste duik van de dag was de duik waar ik al heel lang ongelooflijk erg tegenop zag, de diepe duik naar 30 meter. Als er daar iets gebeurt kun je niet zomaar terug naar boven, de driemimuten safetystop is dan enorm belangrijk, anders moet je naar de decompressiekamer in het ziekenhuis. En aangezien ik een keer eerder een paniekaanval had gehad, was ik hier nog veeeel zenuwachtiger voor dan de nachtduik. Ik probeerde er de hele tijd gewoon totaal niet aan te denken wat we eigenlijk gingen doen. Maar toen we naar beneden gingen, was het meteen helemaal prima en begreep ik mezelf echt niet waarom ik hier nou al zo lang zo gestrest voor was geweest. We moesten eerst een paar oefeningen doen, om te controleren dat je hersenen nog normaal functioneren op die diepte met het druk verschil. Daarna hadden we gewoon een hele mooie duik met vissen die hoger niet zwemmen en de kleuren zien er anders uit. Alles is een beetje bruin/paars.
De tweede duik van die dag was ook weer een duik op 30 meter, maar dan naar een wrak. Japan heeft een paar jaar geleden een oud oorlogsschip cadeau gegeven en deze hebben ze hier laten zinken voor een extra duikplek. Heel bijzonder om zo’n gigantisch schip onderwater te zien. En omdat het er nog maar kort ligt, is het hele schip nog in tact en zie je precies hoe ze hierop gewerkt hebben. Zelfs de machinegeweren zaten nog op hun plaats.
Hiermee hebben we onze advance cursus afgesloten en mogen we voortaan met z’n tweeën gaan duiken en tot 30 meter, waarmee je naar 90% van alle duikplekken in de wereld kan.
Doordat ons VISA bijna verloopt en er in die week een festival is, Songkran, het Thaise nieuwjaar. Rijden er geen boten en bussen en moesten we na de cursus zonder de rest van het eiland bekeken te hebben weer terug naar Bangkok. Maar het was ook veelste warm om ook maar iets te doen. De middag na de cursus hebben we nog aan het zwembad gelegen. Het was gewoon te warm om in de schaduw te liggen en heb ik letterlijk de hele middag in het zwembad gezeten.

Het volgende verhaaltje zal uit Cambodja komen,
Heel veel liefs van Sander en Lynn